Państwo Franków stworzyły plemiona germańskie z siedzibami w dolnym Renie. Część z nich przeniosła się w 355r. do Galii, dawnej dzielnicy rzymskiej. Od tej chwili miał początek podział na franków salickich i rypuarskich. Dynastia panująca w państwie franków wywodziła się od na wpół legendarnego Meroweusza. Cechą charakterystyczną dynastii było noszenie długich włosów. Pod koniec V wieku, Chlodwig (Klodwig) rozpoczyna proces jednoczenia plemion. Wraz z procesem jednoczenia rozszerza w 486 r. tereny o ziemie leżące pomiędzy Sommą a kanałem La Manche. Po bitwie pod Tolbiak w 496 r. następuje odbój państwa Alemanów. W polityce wewnętrznej Chlodwig dąży do umocnienia władzy. Następstwem tego jest przyjęcie chrztu 25 grudnia 496 r. Pod koniec V wieku następuje znaczny rozrost terytorialny państwa. Jeszcze za życia Chlodwiga przyłączona zostaje burgundia i państwo Wizygotów (po bitwie w 507 r. pod Vouille). Chlodwig umiera w 511r. Po jego śmierci, w 531 r. przyłączona zostaje Turyngia, a w 536 Septuania i Prowansja.
Państwo franków za czasów Chlodwiga miało ustrój patrymonialny. Przed zjednoczeniem obowiązywała tzw. demokracja wojenna. Miejscem podejmowania decyzji były wiece w których udział brała starszyzna plemienna. Później od wspólnoty przejmuje władzę namiestnik drużyny. Wiec przyjmuje funkcję wyboru władzy w obrębie dynastii. Stopniowo zaczynają powstawać urzędy, które zaczynają przejmować część prerogatyw należących do władcy. Najwazniejszym urzędnikiem staje się majordom (majordomus), który jest zastępcą władcy i zarządza jego dworem. Podział administracyjny państwa frankońskiego był podobny do rzymskiego. Państwo bylo podzielone na okręgi (pagi, civitates). Na ich czele stał komes, który piastował władzę wojskową i cywilną. Okręgi dzieliły się na setki. Na ich czele stał setnik. Ogół ludności zobowiązany był do płacenia podatku gruntowego. Obowiązywały również liczne cła i myta. Ludność również musiała wykonywać świadczenia zwyczajowe, czyli: użyczanie kwatery dla podróżującego władcy, naprawa dróg i mostów, obowiązek pogoni za przestępcą i ujawnienia go. Od kary za przestępstwa można było się wykupić (np. za zabójstwo była to tzw. główszczyzna). Wszystkie wpływy należały oczywiście do władcy. Pozostałości i tradycje rzymskie były widoczne w gospodarce państwa franków. Istniały wielkie latyfundia, pozostałości czasów rzymskich. Innowacją było wprowadzenie instytucji kolonatu (dzierżawcy). W czasach plemiennych ziemia była podzielona na gospodarstwa i każdy członek plemienia (mężczyzna) był posiadaczem takiego gospodarstwa. Po wykształceniu możnowładztwa, wolni chłopi popadają w zależność (niewolnictwo itp.). Monarcha wynagradzał nadaniem tzw.
