Renesans był epoką odrodzenia piśmiennictwa,literatury i sztuk, jak również moralnej odnowy człowieka. Epoka ta nawiązywała do filozofii antyku, głównym hasłem renesansu były słowa Terencjusza:"Jestem człowiekiem i wszystko co ludzkie nie jest mi obce". W centrum uwagi był człowiek,jego życie,osobowość.
Renesans
Humanizm -(człowieczeństwo) dążenia do wszechstronnego rozwoju osobowości, badania własnych przeżyć poprzez poznanie kultury starożytnej i przejmowanie z niej wzorców postępowania i twórczości. Humanizm podnosił godność człowieka. Odstępował od średniowiecznego teocentryzmu. Za podstawę nauki uznawał poszukiwanie praw rządzących jednostką; odpowiedzi na pytanie - kim jest człowiek? Prąd ten doprowadził do zainteresowania łaciną (wzorzec Platona, Cycerona).
Ramy czasowe:
a) Włochy od początku XIV w. do połowy XVI w.
b)Europa Zachodnia koniec XV w. do końca XVI w.
c) Polska pierwsze zwiastuny nowej epoki pojawiły się już w XV w. , rozkwit przypada na wiek XVI zaś schyłek epoki to początek XVII wieku
Pochodzenie nazwy:
Nazwa epoki ma źródła francuskie (z fr.
a) Włochy od początku XIV w. do połowy XVI w.
b)Europa Zachodnia koniec XV w. do końca XVI w.
c) Polska pierwsze zwiastuny nowej epoki pojawiły się już w XV w. , rozkwit przypada na wiek XVI zaś schyłek epoki to początek XVII wieku
Pochodzenie nazwy:
Nazwa epoki ma źródła francuskie (z fr.
W renesansie nastąpiło odkrycie człowieka. Zostało to nazwane antropocentryzmem i polegało na wywyższeniu pozycji człowieka i zniżeniu miejsca Boga w świecie. Koncepcja człowieka wyglądała następująco. Człowiek jest istotą wybitną, szlachetną - w oparciu o cnotę i stosunek człowieka do dobra ogółu.
Renesans
Renesans jest epoką otwierającą czasy nowożytne. Przepaść między „starą” a „nową” kulturą europejską jest wielka, ponieważ na przełomie XV/XVI wieku we Włoszech, a w XVI wieku w innych częściach kontynentu, zmieniło się całkowicie myślenie człowieka, jego podejście do sztuki i tradycji filozoficznej i literackiej.
Renesans jest epoką otwierającą czasy nowożytne. Przepaść między „starą” a „nową” kulturą europejską jest wielka, ponieważ na przełomie XV/XVI wieku we Włoszech, a w XVI wieku w innych częściach kontynentu, zmieniło się całkowicie myślenie człowieka, jego podejście do sztuki i tradycji filozoficznej i literackiej.