Maria Konopnicka urodziła się 23 maja 1842r. w Suwałkach, a zmarła 8 października
1910r. we Lwowie. We wrześniu 1849r. rodzina sprowadziła się do Kalisza, gdzie przyszłą poetka spędziła dzieciństwo i młodość. W latach 1855 – 1856 uczyła się na pensji sakramentek w Warszawie. We wrześniu 1862 roku wyszła za mąż za ziemianina, Jarosława Konopnickiego. Zaraz po ślubie wyjechała z Kalisza na stałe, zamieszkując w Bronowie, a potem w Gusinie. Wychowała 6 dzieci utrzymując się z dochodów niewielkiego dzierżawionego folwarku.
Była przede wszystkim poetką, ale pisała tez prozą, uprawiała publicystykę, tłumaczyła literaturę obcą. Była pisarką i nauczycielką, ale prowadziła również działalność społeczno – polityczną ( opieka nad więźniami, protest przeciw prześladowaniu przez Niemców dzieci polskich we Wrześni.
Wydała cztery tomy Poezji. Do najbardziej znanych wierszy Konopnickiej o charakterze społeczno politycznym należą Jaś nie doczekał W piwnicznej izbie Wolny najmita O Wrześni Rota. Pisała również nowele takie jak Mendel Gdański Miłosierdzie gminy Nasza szkapa Dym i wiele innych. Dzieci szkolne znają również inne utwory Konopnickiej o krasnoludkach i sierotce Marysi Jak się dzieci w brondzie bawiły o Janku wędrowniczku. Niektóre utwory Konopnicka podpisywała pod psędonimem Jan Sowa.
We Lwowie, gdzie na cmentarzu Łyczakowskim jest pochowana Konopnicka, szkoła polska nosi jej imię.
