Śledztwo

Narrator: Rzeknę wam
Co za kram
Ale pecha dzisiaj mam.
Narratorem jestem
I tym przyjaznym gestem (pokazuje znak pokoju)
Rozpoczynam historię? rymowanym tekstem.

Wychodzi. Wchodzi Persefona.

Persefona: PUUUSZEEEEEK!!!!

Wchodzi Hades.

Codziennie na całym świecie taniec śmierci dopada każdego: chorego i zdrowego , mądrego i głupiego, młodego i starego, króla i żebraka, duchowego i świeckiego. Znaczy to , że śmierć jest demokratyczna, czyli wszystkich ludzi traktuje tak samo. Nie ustawia ludzi względem zasobności portfela czy zajmowanego stanowiska.

O śmierci myślimy, kiedy umiera ktoś bliski, ale także w Święto Zmarłych, kiedy odwiedzamy groby rodzinne. Sami przyznacie, że dosyć rzadko. Inaczej było w średniowieczu, kiedy o śmierci przypominano na każdym kroku. Życie było bardzo przesiąknięte tym tematem. Chociaż chrześcijaństwo traktowało śmierć jako otwarcie drogi do wiecznego życia, ludzie średniowiecza żyli w strachu przed śmiercią i umieraniem.

Królewna patrzyła na swoich rodziców z mieszanką rozbawienia i irytacji w oczach. Ścisnęła mocniej w ręce wrzeciono.
- Kochanie, zastanów się jeszcze… - błagał jegomość w średnim wieku, o łysawej czuprynie. – Klątwa nie jest ucieczką. Porozmawiajmy… - mężczyzna uśmiechnął się gorzko.
Królewna obdarzyła go kpiarskim uśmiechem, po czym zacisnęła zęby i dźgnęła się ostrym wrzecionem w sam czubek wskazującego palca.