Świat pełen jest najróżniejszych ludzi każdy jest inny. Każdy ma swoje osobiste problemy i dylematy. Nie sztuką znaleźć się w podobnych sytuacjach, sztuką jest wyjść i nie utracić po drodze swoich idei i wartości. Nie spisać na stratę wszystkich ludzi. Świat stawia wiele przeszkód na naszej drodze musimy umieć je ominąć, przeskoczyć. Nie można się przed nimi zatrzymać i im ulec, bo gdy tak się stanie po pewnym czasie utracimy sens życia. W tedy naszym jedynym naszym ratunkiem będzie odnalezienie studni.
Studnia to symbol życia i odnalezienia jego sensu. W „Małym Księciu” pojawia się w chwili, gdy kończy się woda. Pilot wszystko wtedy widzi w czarnych kolorach. Lecz ulega Małemu Księciu i wyrusza na jej poszukiwanie. Książe jest dla niego studnią, nie pozwala się mu załamać i swoją osobą chroni go przed popadnięciem w pułapkę czarnych myśli. Taką studnię możemy znaleźć w każdym człowieku. Są nią na przykład nasi przyjaciele. Oni nigdy nie opuszczają nas w potrzebie. Są naszą podporą i wsparciem. Wielokrotnie podnoszą nas, gdy upadniemy na duchu, gdy stracimy siły do walki z codziennymi problemami. Zawsze możemy na nich liczyć, nigdy nas nie zawiodą. Studnia też jest rodzina i jej wewnętrzna siła. Szczera rozmowa z którymś z jej członków bywa zbawienna, oni nigdy nas nie okłamią, potrafią ukoić nasz ból. Każdy człowiek miewa różne humory raz jest cały w skowronkach zaś innym razem płacze ze smutku. To cześć naszego człowieczeństwa. Zycie było by nudne gdyby zawsze wszystko układało się po naszej myśli i w końcu popadlibyśmy w monotonie i nie umielibyśmy się cieszyć pięknem otaczającego nas świata. Świat ma w sobie tyle samo dobra, co zła. To od nas zależy, jaką drogę obierzemy. Łatwą, która nie stawia przed nami przeszkód i nie przekazuje nam prawd moralnych, które powinniśmy znać. Czy trudniejszą, która uczy nas jak żyć, daje skosztować każdego uczucia i która prowadzi nas do szczęścia a nie na manowce jak ta łatwiejsza. Studnie, które dają nam odsapnąć na drodze życia są jak największy skarb, którego zdobycie wymaga wysiłku i cierpliwość. Lecz gdy go znajdziemy czujemy szczęście opuszcza na zmęczenie pozostaje tylko dobra energia. Za pustynie można wziąć świat ludzi, który jest równie brutalny i rządzi się tymi samymi prawami, co ona. Żyjący w nim ludzie są z natury egoistami, którzy nie widzą nic, co jest dalej niż czubek ich własnych nosów. Ludzie, którzy są studniami rodzą się coraz rzadziej.
„Dziwny jest ten świat. Świat ludzkich wad” tak śpiewał Czesław Niemen. I nie pomylił się w swojej opinii. Ludzie na nim żyjąc są dziwni czasami aż brutalni. Świat jest przesiąknięty ich głupotą. Tylko człowiek może ponaprawiać błędy, które popełnił i z egoisty, samoluba stać się znowu niewyczerpalną i tętniącą w życie studnią. Z której człowiek, który tego potrzebuje będzie czerpać. Jednak zła w człowieku nie da się wyplenić do końca będzie powracać jak baobaby, z którymi borykał się codziennie Mały Książe na swojej asteroidzie.
