Zgadzam się z sentencją „Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.” pochodzącą z książki pt. „Mały Książę” Antoine'a de Saint-Exupéry'ego.
Uważam, że najlepiej jest patrzeć na człowieka sercem, a nie oczami. Gdy patrzymy sercem możemy dostrzec to, co dobre w człowieku oraz piękno ludzi, rzeczy i świata. Pomaga nam to w przyjaźni i kochaniu innych osób. dzięki niemu dostrzegamy także sens i cel naszych działań. Tylko ludzie patrzący sercem są w stanie odnaleźć się w trudnej sytuacji życiowej i pokonać wszelkie przeszkody. Gdybyśmy nie patrzyli sercem nie doświadczalibyśmy prawdziwych przyjaźni i miłości. Jednak często nie zauważamy tych wszystkich rzeczy.
Gdy patrzymy oczami nie dostrzegamy wnętrza drugiej osoby oraz piękna świata. Przywiązujemy dużą wagę do wyglądu, patrzymy na ubranie, fryzurę, figurę..., a nie na to, co ma ktoś w środku, nie wiedzą, co kryje się w głębi jego duszy. Ludzie dostrzegają jedynie zewnętrzną stronę człowieka. Jest to błędne podejście.
Przykładem na to, że należy patrzeć sercem jest postać Małego Księcia. Na początku nie dostrzegał on w róży przyjaciółki, ponieważ była kapryśna i wymagająca. W czasie swojej wędrówki zrozumiał, że jest ona jego prawdziwa przyjaciółką. Inne kwiaty nie mogły mu jej zastąpić. Książę oswoił ją i czuł się za nią odpowiedzialny. Łączyła go z nią niepowtarzalna więź.
Nie możemy określać człowieka po jego wyglądzie, nie znając jego charakteru ani nie wiedząc, kim jest naprawdę, co ma w środku. Patrzeć sercem to być wrażliwym, pomagać innym, a czasami zapomnieć o sobie.
