Dosłownym znaczeniem przypowieści o siewcy jest sianie ziarna przez siewce. Pierwsze ziarno pada na drogę, jest podeptane i wydziobane przez ptaki. Drugie padło na skałę, gdzie nie było wody i gdy wykiełkowało to uschło. Trzecie trafiło między ciernie - te je zagłuszyło. Czwarte jedynie trafiło na żyzną glebę, gdy urosło to wydało plon stokrotny.
W ukrytym znaczeniu tej przypowieści ziarnem jest Słowo Boże, a siewcą sam Bóg. Bóg sieje w nas Słowo, które w zależności do jakiego człowieka trafi, tak się z nim stanie. Pierwsze ziarna to Słowo, które trafiło do ludzi, którzy go wysłuchali, jednak przyszedł diabeł i wziął Słowo z ich serc. Drugie ziarna trafiają do ludzi, którzy przyjmują je z radością, jednak w chwili kuszenia ulegają mu. Trzecie przyjmują Słowo, jednak potem przez ciernie, czyli bogactwa, radości, przyjemności i troski, odstępują od Niego. Na samym końcu pozostają czwarte ziarna, które trafiają do dobrych ludzi, potrafiących je docenić i rozwinąć w sobie z plonem sto krotnym.
