Niewiedza, poznanie prawdy, dążenie do zemsty. Czy zadanie powierzone Hamletowi zostało wykonane zgodnie z wolą ojca? Czy takie zakończenie sprawy pozwala nam w pełni ocenić moralność i postępowanie głównego bohatera? Hamlet – nieudacznik, a może –
- uosobienie piękna i tragizmu?
Na wstępie należy zadać sobie pytanie: „Czy Hamlet to postać żądna zemsty, pragnąca za wszelką cenę pomścić śmierć ojca, a może to potulny baranek, który został wplątany
w ciąg dramatycznych wydarzeń?”. Człowiek ten zostaje postawiony przed dramatycznym wyborem: ukarać zdrajcę, czy biernie obserwować jak morderca ojca w chwale
i samozadowoleniu rządzi państwem?
Nasz tytułowy bohater zostaje postawiony przed trudnym zadaniem –
- z jednej strony pragnie pomścić śmierć swego ojca, ale z drugiej chce ocalić spokój swojego sumienia. Zadaje sobie przy tym szereg trudnych i niejednoznacznych pytań. Chodzi przede wszystkim o kwestie moralne (czy wolno zbrodnią odpowiedzieć na zbrodnię, czy etyczne jest morderstwo dokonane w imię zemsty?).
Hamlet (o czym możemy się dowiedzieć już na wstępie) jest postacią pełną uczuć, rozpaczającą po śmierci własnego ojca. Nie może się z tym faktem pogodzić i bardzo dziwi go zachowanie własnej matki, która dwa miesiące po śmierci swego małżonka wychodzi ponownie za mąż, popełniając przy tym grzech kazirodztwa.
Bohater waha się, nie jest mu łatwo stać się zimnym mścicielem i z premedytacją odpowiedzieć morderstwem na morderstwo. Oznacza to, że posiada uczucia i jego sumienie toczy spór z żądzą zemsty. Za pierwszy cel obiera on dociekanie do prawdy, gdyż to ona może wyznaczyć mu właściwą drogę, którą powinien się kierować. Dowodem na to jest nakłonienie aktorów do zagrania wymyślonej przez niego sztuki. Dzięki niej przekona się
o prawdomówności ducha (który przecież mógł być diabłem, działać w nieczystych intencjach) oraz o niejasnym jak dotąd obliczu Klaudiusza.
Wszystkie etapy postępowania Hamleta układają się w pewną całość. Pod maską człowieka obłąkanego (szaleńca) chce poznać prawdę, próbuje ukryć swoje prawdziwe intencje, jak również w wypadku niepowodzenia uchronić swoje nędzne życie przed śmiercią. Ten fakt dowodzi, iż Hamlet jest osobą pomysłową, sprytną, potrafiącą przybrać każdą postać, mającą na celu dotrzymanie obietnicy ojcu. Uważnie śledzi on postępowania Klaudiusza, co tylko utwierdza go w przekonaniu o jego winie.
Mimo, iż Hamlet napotyka na swej drodze wiele przeszkód (np. musi odrzucić miłość Ofelii, którą sam bardzo kocha) jego cel nie zanika – dzieje się wręcz przeciwnie. Z coraz większym zapałem pragnie dokonać zemsty, stawiając tym samym wyzwanie samemu sobie.
Potrafi dotrzymać obietnicy („O biedny duchu, stanie ci się zadość”) i jego poczynania nie idą na próżno.
Hamlet mówi: „Dania jest więzieniem”, ponieważ jego natura nie pasuje do środowiska dworu duńskiego. To postać delikatna, wrażliwa, uczuciowa i kochająca która znalazła się w nieodpowiednim miejscu, w nieodpowiednim czasie. Hamlet jest bez wątpienia postacią tragiczną, która musi przeciwstawić się swojej własnej osobie. Musi przezwyciężyć własne sumienie, pokonać strach i lęk – sprostać przeciwnością losu.
Odpowiadając na pytanie zawarte we wstępie, mogę bez wątpienia i z całą pewnością powiedzieć, iż Hamlet to uosobienie piękna i tragizmu!
