Izabela Łęcka jako postać narcystyczna - krótka charakterystyka bohaterki z cytatami.

Narcyz w mitologii greckiej był młodzieńcem niezwykłej urody, który słynął z miłości do samego siebie. Stał się on archetypem podobnego zachowania oraz postawy. W późniejszych epokach wielu pisarzy i poetów wzorując się na antycznej postaci nadawało swoim bohaterom zbliżone cechy. Jedną z takich sylwetek literackich jest bohaterka „Lalki” Bolesława Prusa – Izabela Łęcka.

Izabela to młoda kobieta, córka Tomasza Łęckiego. Jej ojciec, który pochodził z arystokratycznej rodziny, już we wczesnej młodości córki wprowadzał ją na europejskie dwory. Iza, wychowując się w sztucznym świecie salonów, przywykła do niego i nie wyobraża sobie życia w innym otoczeniu. Jest przekona o tym, że inni ludzie stworzeni są po to, aby jej usługiwać, zapewniać luksusowe i dostatnie życie oraz spełniać wszystkie kaprysy:

„Woalka chroniła ja od wiatru, kareta od deszczu, sobole od zimna, parasolka i rękawiczki od słońca. I tak żyła z dnia na dzień, z miesiąca na miesiąc, z roku na rok, wyższa nad ludzi, a nawet nad prawa natury.”

Arystokratka to znakomity przykład prawdziwego egoizmu – dziewczyna za wszelką cenę stara się być w centrum uwagi, jednocześnie traktując wszystkich z góry, lekceważąc ich potrzeby. Sama nie pracuje, ponieważ uważa pracę za coś hańbiącego. Nie ma żadnego pojęcia o finansach, kłopotach ojca i całym realnym świecie:

„Gdyby ją kto szczerze zapytał: czym jest świat, a czym ona sam? Niezawodnie odpowiedziałaby, że świat jest zaczarowanym ogrodem, napełnionym czarodziejskimi zamkami, a ona - boginią czym nimfą uwięzioną w formy cielesne.”

Jest próżna i snobistyczna. Życie traktuje materialnie: pragnie mieć powozy, stroje, a także odbywać dalekie podróże. Interesuje ją wszystko co modne, ładne i eleganckie. Poczucie wyjątkowości wzmaga jej wygląd. Młoda kobieta jest zjawiskowo piękna i atrakcyjna:

„Wszystko w niej było oryginalne i doskonałe. Wzrost więcej niż średni, bardzo kształtna figura, bujne włosy blond z odcieniem popielatym, nosek prosty, usta trochę odchylone, zęby perłowe, ręce i stopy modelowe. Szczególne wrażenie robiły jej oczy, niekiedy pełne iskier wesołości, czasem jasnoniebieskie i zimne jak lód.”

Iza w pełni zdaje sobie z tego sprawę, nie zamierza być skromna, cechuje ją duma, wyrachowanie i chłodny temperament. Pragnie mieć adoratorów, co nie stanowi żadnego problemu, ponieważ jest ona cały czas otaczana coraz to nowszymi wielbicielami, których uwodzi i oczarowuje:

„Nie jestem ani taka naiwna, ani tak fałszywie skromna, ażeby nie wiedzieć, że się podobam.”

Jeden z nich to Stanisław Wokulski, nieszczęśliwie zakochany w Łęckiej kupiec, który stara się o jej rękę. Natomiast Izabela nie dostrzega jego uczuć i nie docenia wierności, jaką ją obdarza, traktuje go jak pokornego sługę, który w pełni jej ulega i spełnia każdą zachciankę. Izę charakteryzuje nieczułość i bezwzględność.

Związek małżeński Łęcka postrzega jako podtrzymanie i powiększenie majątku. Chciałaby, aby jej wybranek był przystojny, dobrze urodzony i jednocześnie bardzo bogaty. Małżeństwo z Wokulskim byłoby według jej zdania ustępstwem i poświęceniem na rzecz majątku. Po naleganiach ojca Łęcka jest nawet gotowa zawrzeć ten związek, jednak nie byłaby w stanie pokochać Stanisława, ani tez zrezygnować z flirtów z innymi mężczyznami. Iza uważa, że Wokulski byłby idealnym mężem, gdyby nie fakt, że nie jest on arystokratą:

„Gdyby ten człowiek zamiast sklepu posiadał duże dobra ziemskie – byłby bardzo przystojnym, gdyby urodził się księciem – byłby imponująco piękny.”

To kolejny dowód, że Łęcka jest próżną i dwulicową egoistką, myślącą tylko o materialnych korzyściach płynących z małżeństwa.

Bolesław Prus przedstawił Izabelę Łęcką jako piękną uwodzicielkę o zimnym charakterze. Jej niesamowita uroda nie ma nic wspólnego z jej pięknem wewnętrznym. To uwielbiająca siebie egocentryczka, która myśli tylko o przyjemnościach i własnej wygodzie i szczęściu. Często jest nieczuła i nie rozumie sytuacji innych ludzi, na których nie zwraca szczególnej uwagi. Potrafi także mocno ugodzić człowieka i sprawić mu ból. Chciałaby, aby jej życie upływało w perspektywie piękna, bogactwa, mody i dobrej zabawy. Nie chce także żyć w realiach szarego świata, których nie dostrzega. Podobnie jak Narcyz, Izabela Łęcka najbardziej uwielbia własną osobę oraz chce być stale podziwiana i adorowana przez innych.