Wiersz pod tytułem „Moja piosnka II” Cyprian Kamil Norwid napisał będąc na emigracji. Przebywał wtedy w Nowym Jorku
i bardo tęsknił za swoim ojczystym krajem.
Poeta przedstawia Polskę jako krainę doskonałą, gdzie wszyscy ludzie są uczciwi
i serdeczni, traktują siebie wzajemnie
z szacunkiem i podobnie odnoszą się do swojej tradycji i kultury. Autor wielokrotnie kieruje swoje wyznania do Boga, dając tym samym wyraz ufności w jego moc. W wersach utworu daje się wyczytać gorycz życiowych doświadczeń. Autor tęskni za wszystkim, co związane jest z jego ojczyzną. Pragnie tam wrócić, by czuć się swobodnie, rozumieć i być rozumianym. Przepełniony jest nostalgią za rodakami, których idealizuje, mówiąc jedynie
o ich dobrych cechach. Dla poety, jego rodzima kultura, z którą będąc z dala o swojego kraju nie ma żadnego kontaktu, jest wielką, nieprzemijającą wartością. Podmiot liryczny daje też wyraz swojemu pragnieniu posiadania osoby zaufanej, bliskiej sercu, do której mógłby zaadresować swoje słowa.
