„Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce” ta maksyma Terencjusza stała się hasłem renesansu. I faktycznie w odrodzeni na pierwszym miejscu postawiony został człowiek z wszystkimi troskami i radościami. U podstaw humanizmu i renesansu leży zarazem nauka i poznawanie. Czy w tym „złotym wieku literatury i sztuki” znajdzie się miejsce dla Boga, na refleksje egzystencjalne? Humaniści, jako ludzie wszechstronnie wykształceni, mieli również swoja własną koncepcję stworzenia i charakterystyczny dla odrodzenia stosunek do Pana.