Przedstawienie świata Pogad i Chrześcijan w powieści H.Sienkiewicza pt.: "Quo Vadis"

W powieści Henryka Sienkiewicza pt.: „Quo Vadis” zostały przedstawione na zasadzie kontrastu dwa światy: starożytny – pogański i nowy chrześcijański.
Pogaństwo jest to wiara w wielu bogów i różne inne bóstwa. Oddawanie im czci w postaci stawiania posągów, składanie darów lub budowanie kaplic. Natomiast chrześcijaństwo jest to wiara w jednego boga Jezusa Chrystusa, której istotą jest przestrzeganie jego nauki.
Świat pogański z jednej strony był światem przepychu, bogactwa, poczucia piękności i radości. Jest to świat drogich strojów, wystawnych uczt i luksusowych willi z ogrodami i basenami. Z drugiej strony świat pogański jest światem niewolnictwa, wojen i okrutnych despotycznych rządów. Jego reprezentanci w powieści to: Neron – pan życia i śmierci, Petroniusz, Chilon, Tigellin, Poppea oraz Winicjusz - do czasu.(cały jego dwór). Ten schyłkowy odchodzący w przeszłość świat ogarnięty był cynizmem, okrucieństwem, rozpustą. Z tego okresu mamy dużo osiągnięć technicznych takich jak: utwardzone drogi, akwedukty, centralne ogrzewanie.
W utworze świat chrześcijański reprezentują: Ursus, Pomponia, Ligia, apostołowie Piotr i Paweł oraz rzesza innych chrześcijan. Są to ludzie biedni, mieszkańcy Zatybrza. Żyją bardzo skromnie w porównaniu z poganami. Chcąc uniknąć prześladowań chrześcijanie modlili się w ukryciu zbierając się w opuszczonych miejscach za miastem. Chrześcijaństwo było i jest relacją głoszącą miłość, braterstwo i równości wszystkich ludzi jako dzieci jedynego Boga.
Różnica pomiędzy obydwoma światami opiera się przede wszystkim na moralności: chrześcijaństwo zbudowane jest na postulacie dobroci i miłosierdzia, natomiast świat pogański jest pełen okrucieństwa i krzywd. Podobieństwem jest tylko to, że obie grupy funkcjonują w jednym miejscu którym jest Rzym.