Postawy młodego pokolenia wobec przyszłości, analizy i interpretacja porównawcza utworów: „Oda do młodości” i „Koniec wieku XIX” .

„Oda do młodości” Adama Mickiewicza jak i wiersz Kazimierza Przerwy Tetmajera „Koniec wieku XIX” można uznać za manifestacje literackie, gdyż oba utwory m.in. zwiastują nadejście czegoś nowego, innego a pokolenie które wprowadza tą zmianę wierzy, że dokonuje czegoś dobrego. Oba utwory opisują postawy młodego pokolenia (żyjącego na przełomie epok) wobec przyszłości.
Tytuł utworu Mickiewicz „Oda do młodości”, wskazuje nam myśl przewodnią tego utworu tj.:„młodość”, która może oznaczać nowy sposób widzenia świata jak i witalność czy też nadchodzące zmiany. Według poety tylko młode pokolenia mogą dokonać istotnych zmian w świecie tzn. wprowadzić nowe idee, dlatego też nawołuje: „Młodości dodaj mi skrzydła”. Jednakże nie wszyscy zgadzają się ze zmianami i są to przede wszystkim ludzie starzy:
„Niechaj, kogo wiek zamroczy,
Chyląc ku ziemi poradlone czoło,
Takie widzi świata koło,
Jak tępymi zakreśla oczy.”
W następnej części utworu stary człowiek przyrównany jest do samolubnego samotnego płaza, który bezwzględnie trzyma się swoich zasad.
„...jakiś płaz w skorupie.
Sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem (…)
Nie lgnie do niego fala ani on do fali (…)
Nikt nie znał jego życia nie zna jego zguby: To samoluby!”
Ze względu na konserwatywną postawę ludzi starych poeta apeluje głównie do ludzi młodych, zachęca ich do negowania empirystycznego sposobu myślenia i zastąpienia go mniej schematowym.
„Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga;
Łam, czego rozum nie złamie.”
W „Odzie do młodości” znajduje się także zapowiedź nowego typu bohaterów, którzy będą wyjątkowi. Tylko nieliczne wybitne jednostki, będą wskazywać właściwy sposób postępowania.
„Dzieckiem w kolebce, kto łeb urwał Hydrze,
Ten młody zdusi Centaury;.
Piekłu ofiarę wydrze,
Do nieba pójdzie po laury ”.
Utwór nawołuje do tego, aby rozpoczęte czy też jakiekolwiek zamierzone przedsięwzięcie zawsze doprowadzić do końca.
„I ten szczęśliwy kto padł wśród zawodu,
Jeżeli poległym ciałem,
Dał innym szczebel do sławy grodu”.
Podmiot liryczny wskazuje nowy cel, który jak twierdzi można osiągnąć tylko dzięki wspólnej pracy.
„Hej! ramię do ramienia! spólnymi łańcuchy(…)
Dalej, bryło, z posad świata!
Nowymi cię pchniemy tory(…)”
"Oda do młodości" A. Mickiewicza, to utwór ukazujący postawy młodego pokolenia wobec przyszłości, jaki i cele, które przed nim stoją. Poeta ukazuje obraz dwóch światów: oświeceniowego(starego) i romantycznego(młodego).