„Oni walczyli o niepodległą Polskę”
„Dziś do Ciebie przyjść nie mogę
Zaraz idę w nocy mrok
Nie wyglądaj za mną oknem
W mgle utonie próżno wzrok
Po cóż Ci kochanie wiedzieć
Że do lasu idę spać
Dłużej tu nie mogę siedzieć
Na mnie czeka leśna brać”
Drodzy Słuchacze!
Słowa tej najpiękniejszej, najbardziej wzruszającej piosenki partyzanckiej zawsze ściskały mnie za serce. Nucił ją cichutko mój dziadek, roniąc łzy, które mnie wydawały się dziwne na policzku dojrzałego mężczyzny. Pytałam go wielokrotnie o ich powód. Często zbywał mnie pół słówkami, aż w końcu któregoś jesiennego wieczoru powiedział mi: „Popłoch, strach, lament, a jednocześnie miłość i odwaga, krew tętniła szybciej, serce waliło bardzo mocno. Słychać było krzyki: Wojna! co robić? Nie damy się! Mój ojciec- twój pradziadek był już przygotowany do walki o nasz kraj. Wyszedł bez pożegnania, uronił tylko łzę, ale przecież niebawem miał wrócić do żony i dzieci. Reszta obowiązków spoczęła na moich barkach. Mamusia kazała nam wziąć najpotrzebniejsze rzeczy, siostry za rękę i uciekliśmy do Kampinosu. Gdy wojska zbliżały się do Warszawy my już byliśmy ukryci. Blisko był tylko Bóg. Musiałem chronić rodzeństwo, a także podtrzymywać na duchu mamusię. To tylko kilka pierwszych dni. Później musiałem walczyć o przetrwanie rodziny każdego kolejnego dnia. W końcu wróciliśmy do domu i żyliśmy w ciągłym strachu. Nie udało się wszystkim przeżyć, teraz na świecie zostałem tylko ja. Tatuś nie wrócił nigdy. Nawet nie wiem co się z nim stało. To wielki ból, ale wtedy wolność kraju była ważniejsza niż życie”
Słowa mojego dziadka zawsze bardzo wzruszają. Jest jednym z tych, którzy przepełnieni byli i są patriotyzmem. Dziś trudno mówić o patriotyzmie. Ludzie uciekają za granice, zapominając co nasi przodkowie poświęcili i co zrobili dla Polski. Ile kosztowało ich odzyskanie nie podległości przez nasz kraj. Jak napisała Maria Konopnicka „Nie rzucim ziemi skąd nasz ród…” Warto jest zastanowić się – każdy indywidualnie- czy w dzisiejszych czasach robimy wystarczająco dużo dla Polski, zastanowić się nad tym- czy dbamy o naszą narodową sławę i wzmacniamy nasz kraj, bo kto wie co nas czeka? Może i będziemy musieli walczyć i poświęcić życie za ojczyznę.
Bohaterów narodowych jest wielu, gdyż walki o niepodległość Polski trwały długo. Można by wymieniać nazwiska dowódców powstań narodowych: listopadowego; Józef Chłopnicki, Jan Zygmunt Skrzynecki- powstania styczniowego; Romuald Traugutt czy powstania warszawskiego; Tadeusz Bór-Komorowski, Tadeusz Pełczyński, Antoni Chruściel. Ale czy to nie za mało? Było ich dużo więcej.
