RAVEL MAURICE, 1875–1937, kompozytor fr.; 1922–32 występował w Europie i USA, dyrygując swoimi utworami; w twórczości nawiązywał do impresjonizmu, atonalizmu, muzyki klawesynistów fr., jazzu, muz. folkloru hiszp. i cygańskiego, ukształtował styl charakteryzujący się mistrzostwem instrumentacji, wrażliwością harmoniczną i rytmiczną, powściągliwością wyrazu i logiką formy; utwory orkiestrowe (Rapsodia hiszpańska, Bolero, Walc), kamer.

Chciałbym w bardzo pobieżny sposób zapoznać z niezwykle niedocenianym zjawiskiem jakim jest realizacja dźwięku. Kiedy wsłuchujemy się w dźwięki muzyki, podziwiamy jakiś zespół za jego brzmienie I wiemy, że ta muzyka nam się podoba, nie zastanawiamy się raczej, że na takie brzmienie całości składa się praca nie tylko muzyków ale też osób pozostających w cieniu całego przedsięwzięcia.

Początki polskiej muzyki popularnej sięgają połowy ubiegłego stulecia. W teatrzykach ogródkowych występowali wówczas wędrujący piosenkarze będący jednocześnie autorami wykonywanych przez siebie utworów. Prawdziwy rozwój piosenkarstwa nastąpił jednak dopiero w dwudziestoleciu międzywojennym, a następnie po 1945 roku.

Romantyzm wmuzyce obejmuje, razem znastępującym po nim neoromantyzmem, niemal cały XIXw. Charakteryzowała go duża ilość nurtów iindywidualizm postaw twórczych, dla których podstawę stylistyczną stanowił przejęty zokresu klasycyzmu warsztat kompozytorski. Wromantyzmie nastąpiło jednak przesunięcie akcentu na inne gatunki muzyczne, co wiązało się znowym programem estetycznym inowym typem ekspresji.