Zbigniew Antoni Rabsztyn - upływ czasu w jego twórczości
Autor: Robert Trzasnyk
Rodowód twórczości Zbigniewa Antoniego Rabsztyna jest złożony i wielostronny. Szacunek dla dorobku Młodej Polski, dla osiągnięć impresjonistów, dla tajemnicy dzieł Caravaggia, dla magii dawnych mistrzów holenderskich, dla powściągliwej precyzji Dürera, dla rytmu dekoracyjnych form Matisse'a, dla kubistycznych osiągnięć Braque'a, dla zaskakujących zestawień surrealistów - w tak szerokim kręgu przychodzi szukać genezy sztuki Rabsztyna. Na zindywilizowanie jego talentu wpłynęły bogactwo i różnorodność podniet inspirujących go w różnych kierunkach. Zyskuje obraz świata, który przekracza granice poszczególnych stref kulturowych i czasowe oddalenie epok stylistycznych. To szerokie spojrzenie daje mu nieprzeciętnej skali perspektywę, dzięki czemu artysta może uchronić się przed wpływem krótkotrwałych mód. Jego twórczość reaguje na na nowe podniety, jednak przede wszystkim jest artystycznym dialogiem z nowymi tendencjami sztuki światowej, a zwłaszcza ze sztuką wszystkich epok.
W ciągłym poszukiwaniu najbardziej zwięzłej wypowiedzi tkwi pasja badawcza Rabsztyna, polegająca na odkrywaniu nowych właściwości przedmiotów i zjawisk; pozbawionych swej funkcji dosłownej, wiodą one w dziełach Rabsztyna swój samodzielny byt malarsko-poetycki. Ponieważ Rabsztyn swoiście posługuje się metodą eliminacji mniej istotnych cech przedmiotów rzeczywistych i dokonuje na nich niezwykle wyrafinowanych operacji, jego twórczość określa się mianem restrukturyzacji figuratywnej. Działania restrukturyzacyjne nie obejmują jedynie malarstwa czy grafiki - dotyczą również filmu animowanego, w tym m.in. "Easter Egg Adventure", pełnometrażowego filmu produkcji amerykańskiej, którego Rabsztyn jest współautorem.
Zbigniew Antoni Rabsztyn z równym powodzeniem uprawia rysunek, grafikę, malarstwo i film animowany, jednak wspólnym elementem i podwaliną jego środków plastycznego wyrazu pozostaje zwłaszcza malarstwo. Już na samym początku lat osiemdziesiątych artysta określił siebie następująco: "Interesują mnie te kwestie, które decydują o grze wyobraźni i te, za pomocą których artysta czerpie z otaczającego świata. Nie ujmuję się w ramy żadnego programu, nie podpisuję się pod żadną ideologią. Uznaję prymat nieskrępowanej wyobraźni twórczej, autonomię i niezależność twórcy. Jedynym programem jaki mogę przyjąć jest ten, że semantyczny i formalny charakter moich prac określa mnie samego."
Kunszt jego prac był wielokrotnie podkreślany i nagradzany. Krytycy i recenzenci niejednokrotnie prześcigali się w pochwałach.
