Patriotyzm dawniej a dziś. Oprzyj się na 4 utworach A. Mickiewicza.
Patriotyzm- słowo wydawałoby się doskonale znane i rozumiane przez obywateli Polski. Jednakże czy tak jest naprawdę? Czy definicja patriotyzmu nie zmieniła się przez wieki? Z całą pewnością należy ten problem rozważyć.
O patriotyzmie, o walce za ojczyznę mówiło zawsze i pisało wielu Polaków. Przekonują nas o tym liczne przykłady z literatury. W mojej pracy porównam romantyczny model patriotyzmu, na przykładzie twórczości Adama Mickiewicza, ze współcześnie odbieranym i definiowanym tym pojęciem.
Urodzony w końcu XIX w. angielski pisarz Richard Aldington wyjaśnił słowo: patriotyzm jako ,,poczucie zbiorowej odpowiedzialności”. Patriotyzm to umiłowanie swojej ojczyzny, gotowość walki za nią, czasem nawet z narażeniem własnego życia. Jednakże w dzisiejszych czasach nie tak rozumiane jest to pojęcie, chociaż zdarzyłyby się wyjątki, gotowe do takich poświęceń.
Adam Mickiewicz jest jednym z największych poetów okresu romantyzmu nie tylko w Polsce. Utwory Mickiewicza są nacechowane głębokim patriotyzmem, uczuciem miłości do rodzinnego kraju. Wymienić należy ,,Konrada Wallendroda”, ,,Dziady” cz. III, ,,Pana Tadeusza”, sonet ,,Pielgrzym” i inne.
Bohaterowie utworów Mickiewicza zawsze bez wyjątku dobro ojczyzny przekładali nad szczęście osobiste.
Zacznę od patriotyzmu ukazanego w III części ,,Dziadów”. Utwór ten zrodził się po upadku powstania listopadowego. Fakt, że Mickiewicz nie wziął w nim czynnego udziału, stał się dla poety wielkim wyrzutem całego życia. Klęskę powstania przeżywał jako klęskę osobistą.
Już w przedmowie do dramatu czytamy, że cierpienie stało się nieodłączną częścią polskiego losu, a wraz z przybyciem do Warszawy senatora Nowosilcowa, przybrało nadzwyczajnie drastyczne formy. Wstrząsająca opowieść Sobolewskiego o młodych spiskowcach, wywożonych kibitkami na Sybir, dramatyczna historia Cichowskiego doprowadzonego w wyniku okrutnych metod śledztwa do obłędu, porażające dzieje młodego Rollinsona zakończone samobójczą śmiercią to tylko niektóre przykłady- znaki narodowej martyrologii. Ojczyzna stała się czymś absolutnie najważniejszym, wyjątkowym i świętym. Ludzie wykazywali się ogromnym patriotyzmem.
Zajmę się teraz sylwetką głównego bohatera- Konrada. W scenie Prologu dokonuje się transformacja bohatera. Więzień pisząc na murze ,,Gustavus obit- natus et Conradus” zaznacza przemianę z kochanka owładniętego wielką, szaloną namiętnością do kobiety w ,,Kochanka ojczyzny”, patriotę głęboko przeżywającego tragizm swojej ojczyzny. Wielka Improwizacja jest wybuchem wielkich uczuć patriotycznych. Konrad odczuwa w sobie wielką radość i moc tworzenia i pod tym względem czuje się równy Bogu.
