1. PRZYCZYNY ROZBIORÓW
I Rozbiór (1772r.)
Polska utraciła 211 tysięcy km2 i 4 mln 530 tysięcy ludności, ponieważ zaborcy chcieli posiadać Polskę, gdyż jej położenie geograficzne, dostęp do morza oraz grunty przynosiły zyski.
II Rozbiór (1793r.) Prusy i Rosja
Przyczyną była przegrana wojna polsko-rosyjska w 1792r. , toczona w obronie konstytucji 3 maja.
II Rozbiór (1795r.)
Przyczyną była klęska skierowana przeciwko rozbiorom powstania Kościuszkowskiego (1794r.), która spowodowała ostateczną likwidację państwa polskiego.
2. KONSEKWENCJE
I Rozbiór:
Na żądanie zaborców traktat rozbiorowy musiał zatwierdzić sejm Rzeczpospolitej. Nie przyniosły skutki interwencji Stanisława Augusta Poniatowskiego na dworach Europejskich. Poza traktatem sejm musiał przyjąć niekorzystne uchwały gospodarcze i handlowe. Skonfederowany sejm podjął próbę reformy państwa, uchwalił zwiększenie armii do 30 tysięcy żołnierzy, przeprowadził reformę skarbową.
II Rozbiór:
Przywódcy patriotycznego stronnictwa reform musieli opuścić kraj. 23 stycznia 1793r. Prusy i Rosja podpisały konwencje w sprawie II rozbioru, który został zatwierdzony przez targowiczan sejm grodzieński.
III Rozbiór:
Wywieziony do Grodna Stanisław August Poniatowski, abdykował 25 listopada 1795r. Mocarstwa rozbiorowe zawarły tzw. konwencje petersburską (1797r.), która obejmowała postanowienia w sprawie długów państwa i króla polskiego oraz zobowiązanie ze żadna ze stron nie będzie używać określenia Państwo Polskie.
3. DATY
I Rozbiór – 1772r.
II Rozbiór – 1793r.
III Rozbiór – 1795r.
Sejm 4-letni – 1788-1792r.
Konstytucja 3 maja – 1791r.
August II – 1697-1733r.
Stanisław August Poniatowski – 1732-1798r.
Wybór Augusta III na króla – 1733r.
4. HASŁA
Dysydenci – różnowiercy
Konfederacja barska i targowicka – często o charakterze ogólnokrajowym, z reguły występowały przeciwko władzy królewskiej.
Sejm niemy – trwał 1 dzień, ponieważ Rosja zabroniła rozmów, więc 1 lutego 1717r. podpisano traktat pomiędzy Augustem II a opozycją.
5. KIM BYLI?
Stanisław Leszczyński - król Polski w latach 1704-1709 i 1733-1736.
książę Conti - kandydat na sejmie elekcyjnym (1896-1797) na władcę Polski - francuski
książę.
