PRAWO ADMINISTRACYJNE
Administracja publiczna – jest to przyjęta przez państwo i realizowane przez jego zawisłe organy a także organy samorządu terytorialnego, zaspokojenie zbiorowych i indywidualnych potrzeb ludzkich wynikających ze współżycia w społeczeństwie.
W podanym znaczeniu prawo administracyjne składa się z 3 części:
1. Prawo o ustroju administracji publicznej jest to tzw. prawo ustrojowe.
2. Prawo materialne.
3. Prawo procesowe czyli proceduralne.
Źródła prawa administracyjnego dzieli się wg dwu głównych kryteriów:
1. Wg pozycji organu który wydaje dany akt prawny, są to
• akty stanowione przez centralne konstytucyjne organy władzy publicznej, czyli konstytucja, ratyfikowana umowa międzynarodowa, ustawa rozporządzenie z mocy ustawy, rozporządzenia.
• Akty wydawane przez organy terenowe, nazwane lokalnymi źródłami prawa lub aktami prawa miejscowego.
2. Wg drugiego kryterium czyli, wg mocy obowiązywania tych źródeł dzielimy je:
• na akty powszechnie obowiązujące zgodnie z art. 87 Konstyt.
• na akty prawa wewnętrznego systematyzowane wg art. 93 Konstyt.
Źródła niezorganizowane.
Źródła te należą do tzw. porządku otwartego w którym zmiany dokonuje się w sposób nie założony
z góry, niekontrolowany. Źródła te zależą od wielu czynników społecznych, polityki, gospodarki itd.
Źródła
1) Różnego rodzaju odesłania stosowane w praktyce administracyjnej.
Nieprzestrzeganie tych kwalifikatorów prowadzi:
a. do niepełnego wyjaśnienia sytuacji prawnej danej jednostki co oznacza pominięcie norm do których przepis prawny odsyła a więc jest naruszeniem prawa
b. do żądania przez administrowanego czy podmiot będący w danej strukturze administracji aby rozstrzygający sprawę zachował się zgodnie z tymi odesłaniami, niezastosowanie się do tych norm jest traktowane tak samo jak naruszenie norm prawnych wyrażonych wprost.
Odesłanie te znajduje się w szeregu przepisach prawa materialnego , są to np. odesłania do względów życiowych i społecznych , zasad sprawiedliwości społecznej, równości, moralności itd.
Mają one także kształt normy zadaniowej, gdy mowa jest o sprawności działania organu, odwołuje się do sfery politycznej jak np. w ustawie z 1998 r. o administracji rządowej w województwie gdzie mowa jest że wojewoda realizuje politykę rządu.
2) Zwyczaj – jest to pozaprawny nawyk postępowania przestrzegany praktycznie w obrębie danej struktury administracyjnej w podobnych sytuacjach i w określonym czasie.
To jednolite stosowanie, długotrwała praktyka w tej mierze („consuetudo”) rodzi przekonanie że tak czyniono zawsze, a więc że taka praktyka jest prawnie nakazana („opinio iuris”) .
W przepisach prawa materialnego spotykamy np.
