Polityka konkurencji należy do głównych i najwcześniej uzgodnionych polityk wspólnotowych. Zasadność i konieczność jej prowadzenia wiąże się bezpośrednio z jednym z głównych celów Wspólnot Europejskich, jakim było stworzenie wspólnego rynku państw członkowskich. Polityka konkurencji ma dać gwarancje, że bariery zniesione w handlu wewnętrznym, w ramach wspólnego rynku, nie zostaną zastąpione innymi działaniami ze strony przedsiębiorstw lub rządów, prowadzącymi do zniekształcenia konkurencji.
Edukacja europejska
SPIS TREŚCI
1. Polityka oświatowa.
1.1 . Istota polityki oświatowej.
1.2 . Cele polityki oświatowej
1.3 . Reforma polityki oświatowej w Polsce w świetle unijnych uwarunkowań.
1.4 . Bariery edukacyjne.
1.5 . Prawa oświatowe.
1.6 . Wnioski.
1. Polityka oświatowa.
1.1 . Istota polityki oświatowej.
1.2 . Cele polityki oświatowej
1.3 . Reforma polityki oświatowej w Polsce w świetle unijnych uwarunkowań.
1.4 . Bariery edukacyjne.
1.5 . Prawa oświatowe.
1.6 . Wnioski.
Potrzeba wspólnej polityki regionalnej stała się szczególnie wyraźna w 1973 roku, po poszerzeniu Wspólnoty o Danię, Wielką Brytanię i Irlandię. Przełomem był szczyt paryski z 1974 roku i - w rok później - powołanie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (ERDF - European Regional Development Fund).
Głównym zadaniem polityki społecznej jest poprawa warunków życia i pracy, wzrost zatrudnienia, sprzyjanie równości szans i rozwój opieki społecznej. Polityka ta dotyczy kwestii płacowych, równego traktowania kobiet i mężczyzn, ochrony zdrowia, spraw związanych z bezpieczeństwem i higieną pracy itd.