Koordynacja, rozumiana jako działalność ruchowa będąca przejawem utajonych procesów psychicznych i fizjologicznych, jest trudną do badania, ale zarazem bardzo ważną w codziennej działalności człowieka. Kształtowanie i doskonalenie koordynacji jest jednym z istotnych czynników umożliwiających człowiekowi efektywne funkcjonowanie w automatyzującym się świecie. Przypisuje się jej coraz większe znaczenie w sporcie, w którym odpowiedni stan koordynacji ruchowej i doskonale opanowaną technikę uznaje się za istotne czynniki struktury wyniku sportowego.
W ciągu ostatnich lat dokonał się ogromny postęp w sporcie wyczynowym. Poziom wyników sportowych, który jeszcze niedawno był nieosiągalny, stał się faktem, a liczba zawodników uzyskujących najlepsze rezultaty stale wzrasta. Trening stał się bardziej wyrozumowany, częściowo jako wynik pomocy różnych specjalistów i naukowców. Obecnie znacznie poszerzyła się wiedza o sportowcach, co znajduje odbicie w treningu. Powstają nowe metody, które często okazują się pożyteczne w codziennej pracy treningowej. Coraz wyższe wymogi wyczynowego sportu nakazują stosowanie, bardziej zróżnicowanego postępowania w diagnostyce oraz doskonaleniu różnych elementów treningu sportowego. Z pewnością jednym z tych elementów są zdolności koordynacyjne. Stwierdzono, iż dopiero wysoki poziom specjalnych aspektów sprawności koordynacyjnej i ich powiązanie w optymalny układ strukturalny pozwala na uzyskanie mistrzostwa sportowego.
Aktualny stan wiedzy pozwala na rozpatrywanie koordynacji w dwóch znaczeniach: jako procesu sterowania i regulacji przebiegu ruchów, oraz morfo – funkcjonalnych jego przesłanek, czyli zespołu różnorodnych zdolności motorycznych.
Proces sterowania czynności ruchowych, jak wiadomo, sprowadza się do przetwarzania informacji płynących z tele – i prioprioreceptorów i ich przekazania do aparatu wykonawczego (ruchowego). Procesy regulacji polegają natomiast na doskonaleniu lub korygowaniu czynności dzięki stale napływającym nowym informacjom. Pojęcie koordynacji jako procesu obejmuje, więc wzajemne dostosowanie i uzgadnianie wszystkich składników ruchu skierowanych na osiągnięcie określonego celu, tj. rozwiązanie konkretnego zadania. Pojęcie - koordynacja ruchów – należy więc jednoznacznie wiązać z procesami sterowania i regulacji przebiegów ruchowych, warunkujących efektywną stronę motoryczności, głównie zaś strukturalne właściwości ruchu.
U podłoża każdej czynności motorycznej leżą jednak zawsze określone właściwości morfo - funkcjonalne organizmu, które warunkują jej przebieg i efekt końcowy. Również proces sterowania i regulacji ruchów ma swoje czynnościowe przesłanki (determinatory).
