Św. Franciszek urodził się w zimie roku 1182. Jego rodzicami byli Piotr Bernard (bogaty kupiec) i Joanna (nzw. Pica). Przyszedł na świat w stajni znajdującej się na parterze ojcowskiego domu.
W latach swojej młodości poznał, co to jest życie wygodne, przepych i jaka jest moc pieniądza. Był przywódcą rozbawionego towarzystwa. W ósmym roku swojego życia brał udział w wojnie przeciwko Perugii. Czego następstwem było roczne niewolnictwo. Zrezygnował z kariery wojskowej, aby zaciągnąć się na służbę Chrystusowi (po tajemniczym śnie w Spoleto w 12005 r.). Naprawił kościół Św. Damiana jak polecił mu Bóg.
Od tej pory wszystkie dobra materialne nie miały dla niego znaczenia i budziły w nim wstręt i odrazę. Ludzie uważali go za pomyleńca. Pomagał potrzebującym ludziom oraz nie wytykał nikomu Jego wad. Głosił kazania o pokoju i wzdychał pokojem. Wokoło niego zgromadzało się 10 pierwszych braci, którzy zamieszkiwali Rivotortg gdzie żyli w ubóstwie i wyrzeczeniu. Właśnie w tym miejscu w roku 1209 narodził się pierwszy zakon Franciszkański. Również w roku 1212 założono tam zakon Klarysek. Dnia 3 Października 1226 r. (wieczór) Franciszek, który powrócił do Porcjumkuli umarł, podczas gdy bracia śpiewali psalm „ Głośne Wołanie do Pana, głośno błagam Pana” . [PS 141,l]
