Ballada opowiada o losie pewnego strzelca, który zakochał się w tajemniczej dziewczynie, obiecując jej miłość i wierność na wieki .Tą dziewczyną jest Świtezianka , ktora jest piekna dziewczyna , ,,jej twarz , jak rozy bladej zawoje" , ma snieżnobiale dlonie i rozane usta . Te cechy sprawiaja , że strzelec zakochal sie w niej .
Spotykali sie kazdej nocy , przy jeziorze Świteź .
Gdy nastąpiła jesień, chłopak poprosił ją aby z nim zamieszkała, lecz ona nie wiedziała czy bedzie z nią na zawsze, czy po jakims czasie odejdzie ,wiec odpowiadala tymi slowami: bo kto przysiege naruszy , Ach biada jemu , za życia biada , i biada jego zlej duszy".
Prowokuje strzelca do zlozenia przysiegi , ale jednoczesnie wystawia na probe jego uczucia.
Gdy młodzieniec szedł po brzegu jeziora nagle ukazała mu sie zjawa przecudnej urody i zaczeła go kusić swym wdziękiem i namawiać, aby pożucił tamta i został z nia . Nagle wbiegła do wody i zaczęła uciekac, a on za nią wskoczył i nie chciał aby odeszła, gdy zbliżył się do niej ujzał twarz dziewczyny z lasu. Ona przypomniała mu o danej przysiedze i skazała go na 1000 lat uwięzi w podziemiach.
Woda zaczęła sie burzyć i obojga porwał wir wodny w odchłań zatracenia.
