Ma jaśnie oświecona Panno,

Choć trudno, ma droga pisać tak śmiale, uczucie, jakim pawam do Ciebie przezwycięży tom trudność.
Ma Pani, żyć ku tobie nie mogę, lecz śmierć w oczy me patrza, gdy pomyślę, że mógłbym bez ciebie. Twe czarnokrucze włosy, zielone oczy, alabastrowa cera, skradzione słowo, uśmiech, gest, napawają minie takim szczęściem, iż wydaje mi się, że gdyby tegoż zabrakło, me żywoto straciłoby sens.

Nazwa:

Nazwa "barok" stała się metaforą epoki dziwnej, niezwykłej i odchodzącej od klasycznego wzorca renesansu, harmonii i proporcjonalności ( zarzucano jej barbarzyństwo polegające na wypaczeniu klasycznej estetyki i jej kanonów piękna). Nazwa epoki została zapożyczona z terminologii historii sztuki, gdzie była określeniem przedmiotów artystycznych o udziwnionym, odbiegającym od normy, kształcie.

Mikołaj Sęp-Szarzyński żył w tym samym czasie co Jan Kochanowski, gdy zmarł w 1581 roku Kochanowski jeszcze żył (do 1584 roku). Wielu historyków literatury zalicza go do baroku (następnej epoki). Wybitny znawca baroku profesor Hernas w swojej pracy zatytułowanej „Barok” przedstawia twórczość Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego w rozdziale „Poeci metafizyczni” obok Sebastiana Grabowieckiego, Stanisława Grochowskiego, Kaspra Twardowskiego - poetów barokowych.

Na początku mojej pracy chciałam zadać jedno pytanie. Czy lustro mówi prawdę? W jakiejś części tak. Wiadomo, że zwierciadło odwraca strony. Strona prawa staje się lewą i odwrotnie. W tym przypadku, jak w każdym innym może mówić prawdę. Może tez kłamać. Choć prawda najczęściej leży pośrodku.

Wacław Potocki w swoim utworze „Zbytki Polskie” pokazuje nam życie szlachty w czasach baroku.