„Metamorfoza bohatera i jej sens w literaturze. Omów temat na przykladach wybranych utworów”

Głównym poglądem ludzi żyjących w epoce romantyzmu było to, że świata nie można poznać w całości, a jedynie we fragmentach. Miłość była fundamentem życia, a wyznaczone przez romantyków cele były niemożliwe do osiągnięcia, gdyż przekraczały nieraz ludzkie możliwości. Dlatego też bohaterowie utworów pochodzących z tej epoki byli bardzo specyficzni. Typowy bohater romantyczny to wybitna jednostka nie rozumiana przez otoczenie. Zwykle towarzyszy jej nieszczęśliwa miłość, poczucie wyobcowania. Osoba ta jest bardzo wrażliwa, posiada wybujałą wyobraźnię, jest poetą, bojownikiem o wolność.
Bohater, który swym postępowaniem i zmianami wywołał największy oddźwięk wśród romantycznych czytelników był tytułowy bohater powieści epistolarnej pt, „Cierpienia młodego Wertera” Johanna Wolfganga Goethego. Werter jest młodym, atrakcyjnym, towarzyskim mężczyzną. Potrafi tańczyć, rysować, prowadzić konwersacje, łatwo zdobywa przychylność kobiet i sam jest bardzo podatny na ich urok. Spragniony uczucia, obiekt swych westchnień znajduje w Lotcie, obdarzając ją miłością bezgraniczną i absolutną. Po niedługim czasie dowiaduje się, że Lotta jest po słowie z Albertem. Od tego momentu Werter diametralnie się zmienia. Ogarnia go rezygnacja, niechęć do jakichkolwiek działań, staje się osobą samotną z wyboru, gdyż zamyka swe serce przed ludźmi, skazując się na cierpienie i ból. Werter postrzega świat jako więzienie, rzeczywistość wrogą człowiekowi, absurdalną i bezsensowną. Życie jest dla niego pasmem nieszczęść przez co nie może zrealizować swych celów i pragnień. Doznaje zawodu w miłości, życiu towarzyskim, nawet przebywanie na łonie natury nie przynosi mu już ukojenia. Werter sądzi, że od tych okrutnych cierpień uwolnić go może jedynie śmierć, przez popełnia samobójstwo.
Tytułowy bohater dramatu „Faust” J.W. Goethego to wybitny uczony, człowiek, który przez całe swoje życie zagłębiał tajemnice nauk. Kiedy jest już stary, dostrzega, że tak naprawdę cała młodość umknęła mu, gdy siedział z nosem w książkach. W chwili słabości głównego bohatera na jego drodze staje Mefistofeles. Proponuje mu zawarcie paktu. Faust w zamian za przeżycie życia raz jeszcze, odda swą duszę diabłu. Cyrograf został podpisany. Odtąd naszego bohatera spotykają rzeczy, o których prędzej nawet nie śnił. Uczestnictwo w zabawach, odmłodzenie, poznanie pięknej kobiety, romans z nią, zostanie ojcem ich dziecka. To wszystko było dla Fausta zupełną nowością, nigdy dotąd nie korzystał w ten sposób z życia. Niestety nic, co jest zbudowane na fundamentach zła nie może być dobre. Faust porzuca dziewczynę w pogoni za nowymi wrażeniami.