Wpływ popełnionych zbrodni na psychikę bohaterów, którzy się jej dopuścili. Omów na przykładzie wybranych dzieł literackich.

Na początku mojej prezentacji chciałbym wyjaśnić czym jest zbrodnia, i co to jest psychika. Otóż zbrodnia jest poważnym przestępstwem a mianowicie pozbawieniem życia innej istoty, naruszając przy tym normy społeczno-etyczne natomiast psychika to całokształt wrodzonych i nabytych dyspozycji duchowych i intelektualnych, stanowiących funkcje mózgu. Nawiązując do tych dwój terminów chciał bym przedstawić bohaterów literackich którzy zmagali się z własną psychiką po dokonaniu zbrodni.

Pierwszym bohaterem, którego losy omówię jest król Edyp. Bez wątpienia Edyp to postać, która swoimi poczynaniami doprowadza do wielkiego nieszczęścia. Kiedy Lajos usłyszał przepowiednię, która mówiła o tym, że jego własny syn zabije go i poślubi swoją matkę, kazał porzucić nowo narodzonego syna na pustkowiu. Liczył na to, że dziecko zostanie zjedzone przez dzikie zwierzęta. Jednak tak się nie dzieje, Edypa ratują pasterze, którzy się nim zaopiekowali. Kiedy Edyp dorósł i poznał tą samą przepowiednię postanowił opuścić miejsce zamieszkania żeby chronić najbliższych. Postanawia więc udać się w kierunku Teb. Podczas potyczki w wąwozie Edyp morduje Lajosa – władcę Teb, jak również swojego ojca, nie mając tego świadomości. Po dotarciu do Teb, Edyp pokonuje pustoszącego miasto sfinksa, odgadując jego zagadkę, a w nagrodę zasiada na tronie Teb i żeni się z Jokastą – wdową po Lajosie, i również swoją matką o czym również nie ma świadomości. Na mieszkańców Teb zaczynają spadać zarazy i choroby. Rozwiązaniem ma być znalezienie i wygnanie z kraju mordercy Lajosa. W końcu prawda o mordercy zostaje ujawniona, czego skutkiem jest samobójstwo Jokasty. Sam Edyp w obliczu swoich nieświadomie popełnionych czynów, postanawia wykłuć sobie oczy i udać się na banicję. Powiązanie tego bohatera z psychiką jest duże gdyż mamy tu doczynienia z winą tragiczną to znaczy że Edyp poprzez swoje opaczne interpretowanie faktów popełnia tzw. Nieszczęśliwe zbłądzenie. Czyni źle nie mając tego świadomości, a każda decyzja jakiej się nie podjął bohater była z góry skazana na klęskę.

Opis wyrzutów sumienia po dokonanej zbrodni możemy znaleźć w jednej z najważniejszych powieści w literaturze a mianowicie „Zbrodni i Karze”. Główny bohater powieści Rodion Romanowicz Raskolnikow, zakłada teorię że ludzie są podzieleni na zwykłych oraz tych lepszych, czyli takich którzy tworzą historię i kreują losy świata, mogą przekraczać bariery moralne i prawne, a nawet dopuścić się zbrodni bez większych konsekwencji w imię wyższych dóbr. Pewnego dnia Raskolnikow jest świadkiem rozmowy pomiędzy oficerem i studentem na temat starej lichwiarki, uważali oni że zabójstwo lichwiarki było by korzystne dla wszystkich i nie powinno się mieć po tym wyrzutów sumienia.