Określenie renesansowego humanisty najbardziej pasuje do Jana Kochanowskiego. Ten renesansowy poeta otrzymał wszechstronne wykształcenie. Studiował w Akademii Krakowskiej, w Królewcu a także w Padwie. Dogłębnie zgłębił tajniki epoki klasycznej. Znał jej literaturę i filozofię, poznał języki klasyczne - łacinę, grekę, hebrajski.

Jan Kochanowski w "Pieśni XI" opisuje jego ideał renesansowej kobiety wzorując się na swej żonie Dorocie. Zostaje ona porównana do przyrody, gdyż jest ona doskonała-jest dziełem Boga. Żona Kochanowskiego jest uzdolniona muzycznie-potrafi grać na instrumentach i śpiewać, o czym świadczy zwrotka I:
" weźmi gęśle, jakoć miła,
a zagraj nie myśląc siła!"
Porównana zostaje także do Księżyca, który świeci najjaśniej spośród wszystkich gwiazd na niebie.

Zarówno Piotr Skarga, jak i Jan Kochanowski to przedstawiciele polskiego renesansu. Obaj artyści w swych dziełach posługiwali się formą przemawiania do ludności, obywateli, szlachty, często uosabiając się z nimi. Dlaczego? Aby znaleźć dobry sposób na dotarcie nie tylko do ich umysłów, ale także serc.

Akcję książki "Romeo i Julia" tozpoczyna kłótnia sług Kapuletich i Montekich . Benvolio i Tybalt dobywają broni. Bójkę przerywają na szczeście książe oraz rodziny zwaśnionych rodów.

Merkocjo pozstanawia wydobyć od Romeo powód jego ciągłego zamyslenia i smutku. Młody Monteki wyznaje, iż jest nieszczęśliwie zakochany w pięknej Rozalinie.