W dramacie Szekspira „Makbet” wiodaca role w przebiegu akcji odgrywaja tytulowy bohater - Makbet i jego zona. Na poczatku utworu Makbet ukazuje sie jako swietnie wyszkolony, odwazny wódz szkocki. Dzieki swemu mestwu zdobywa powszechne uznanie i szacunek. Wobec wladzy i ojczyzny Makbet zachowuje sie jak przystalo na prawego rycerza. Taki stan rzeczy utrzymuje sie do momentu, kiedy czarownice przepowiadaja mu przyszlosc, o jakiej nawet nie mógl marzyc. Zapowiedzi wiedzm sprawdzaja sie. Nierealna wydaje sie tylko perspektywa tronu: Dunkan ma przeciez dwóch synów, ewentualnych nastepców. Pierwsze sukcesy sprawiaja, ze Makbet nie potrafi zapomniec o slowach uslyszanych na wrzosowisku od czarownic. Ambicje jednak hamuje jeszcze zdrowy rozsadek.
Wydaje sie, ze Makbet nie ma zadnych predyspozycji do czynów zbrodniczych - jest czlowiekiem delikatnym,wrazliwym, opanowanym, spokojnym, dobrym strategiem w walce umiejacym przewidywac wypadki i odpowiednio na nie reagowac. Jako poddany i krewny szanuje króla i docenia jego wielkodusznosc - ta mysl towarzyszy mu az do momentu zabójstwa, które zrodzilo sie w jego umysle jako szansa na zdobycie tronu.
Wpływ na przemiane Makbeta w morderce miała jego zona - ambitna i bezwzgledna Lady Makbet. Bohaterka targaja wielkie namietnosci takie jak: zadza wladzy czy nieposkromiona ambicja, zagluszaja one wszystkie zasady moralne i czynia z niej tyrana, który dazy „po trupach” do celu. Odrzuca ona wszelkie cechy charakteru swiadczace wedlug niej o slabosci (wspólczucie czy uczucia rodzinne). Glównym motorem jej postepowania jest, podobnie jak u Makbeta, zadza wladzy. Z jej powodu bohaterka nie jest „prawdziwa kobieta” - nie ulega emocjom, nie wdaje sie w drobiazgowe rozwazanie sytuacji, nie zna takiego uczucia jak strach. Dziala szybko i zgodnie z planem. Nie ma w niej kobiecej wrazliwosci, plochliwosci, delikatnosci, jej wyrachowanie i ozieblosc sprawiaja, ze nie zna takich „dziwactw” jak wyrzuty sumienia. Mozliwe, ze gdyby byla mezczyzna, osiagnelaby wiecej niz jej maz. Pojawiajace sie u Makbeta wyrzuty sumienia sa dla Lady Makbet oznaka braku sily,chcąc ugodzić w jego dumę mówi:
"O ile byś był więcej tym, czym byłeś,
O tyle więcej byłbyś nim"
Makbet pod wplywem jej uwag, ze jest czlowiekiem slabym psychicznie i tchórzliwym, postanawia zabic Dunkana, któremu przeciez wiele zawdziecza, wbrew swej woli, bardziej w celu ocalenia „dobrego imienia” w oczach zony.Mówiac:
"Na wszystkom gotów, co jest godne męża;
Kto więcej waży, nie jest nim"
pokazuje czytelnikowi jak bardzo jest zaslepiony.
Jednakze zona, mówiac o zabójstwie króla wspomniala jedynie o pozytywnych stronach tego czynu - zdobyciu wladzy i bogactwa. Nie wspomniala o cierpieniu, jakie moze przyniesc poczucie winy i wyrzuty sumienia po zbrodni. Naklaniajac meza do morderstwa nie pozwolila mu myslec o konsekwencjach zbrodni.
Po zabójstwie Dunkana Makbet czuje sie winny. W koncu zamordowal glowe panstwa, swego wasala, a co wazniejsze, czlonka rodziny i goscia swego domu. Bohater przezywa popelnienie tego czynu, co w rezultacie odbija sie na jego psychice i prowadzi do kolejnych zbrodni. Makbet jest ofiara intrygi uknutej przez Lady Makbet, która nie uprzedzila go o nastepstwach zbrodni, które wyniszcza mu psychike i calkowicie zmienia jego charakter. Z rycerza o najlepszej opinii, czlowieka prawego i szlachetnego, przeobraza sie w szalonego, niespokojnego, nieopanowanego, podszytego strachem slabeusza, dreczonego wyrzutami sumienia, by na koniec stac sie bezwzglednym morderca, który z zimna krwia usuwa wszystkich, którzy zagrazaja jego panowaniu. Ta niezwykla i gruntowna przemiana spowodowana jest zadza wladzy, nieposkromiona ambicja wywyzszenia sie i dominacji nad innymi. Lady Makbet tez ulegla przemianie, jej wizerunek jest jednak odwrotny niz w przypadku Makbeta. Z opanowanej, silnej, zdecydowanej na wszystko, zlej kobiety staje sie chora psychicznie, zagubiona, odtracona i nieszczesliwa zona bezwzglednego tyrana i despoty. Nagromadzenie zla ja przeroslo, jedynym wyjsciem, jakie widzi przed soba, jest samobójstwo.
Makbet byl czlowiekiem doroslym, osoba o uksztaltowanej psychice i systemie wartosci. Bohater dobrze zdaje sobie sprawe z tego, ze kazdy musi poniesc kare za swe zle uczynki, jesli nie na ziemi, to na pewno przed Bogiem. Makbet zabija z premedytacja, jest swiadom konsekwencji swego czynu. Tak nie postepuje osoba, która jest ofiara intryg, lecz wyrafinowany zabójca, dla którego morderstwo jest najprostszym sposobem na osiagniecie zamierzonego celu. Bohater planowal zbrodnie, dbal o ostateczne szczególy morderstwa, nie staral sie przeciwstawic zonie, która jedynie zasugerowala to rozwiazanie. Ostatecznym czynnikiem, który go zmusza do zabójstwa nie jest namowa zony, lecz slepa zadza wladzy, która przewaza nad rozumem i rozsadkiem. Chora ambicja glównego bohatera zaslepia go, a w rezultacie doprowadza go do ostatecznosci - zabija.
Calkowicie potepiam zachowanie Makbeta. Jego poczatkowe zagubienie po przepowiedni czarownic, wplyw zony - to go nie usprawiedliwia. Najgorsze jest to, ze ta pierwsza zbrodnia pociagnela za soba nastepne, popelnione juz bez zadnych skrupulów. Podobne zdanie mam na temat Lady Makbet, która jest pelna nienawisci i przesycona zadza wladzy. Doprowadzila Makbeta do ostatecznosci, jaka bylo zamordowanie króla w celu zajecia tronu. Uważam ze oboje są odpowiedzialni za śmierć Dunkana.
