Św. Jacek urodził się w Kamieniu Śląskim obok Opola w rodzinie rycerskiej, należącej do możnowładczego rodu Odrowążów, mieniącego się herbem „Wąsy nadziane na strzałę". Młodość spędził w Krakowie, ucząc się w szkole katedralnej na Wawelu. Do stanu kapłańskiego przygotowywał się pod troskliwą opieką kanonika kapituły krakowskiej i kanclerza księcia Leszka Białego, Iwo Odrowąża, późniejszego biskupa krakowskiego, oraz biskupa Wincentego Kadłubka.

Pewnych informacji o św.Józefie dostarczają nam tylko Ewangelie. Osobą św.Józefa żywo zajmują się także apokryfy: Protoewangelia Jakuba (w. II), Ewangelia Tomasza (w. II), Historia Józefa Cieśli (w. IV), Ewangelia Pseudo-Mateusza (w. VI), i Ewangelia Narodzenia Maryi (w. IX). Zbyt wiele wszakże jest w nich fantazji, by je można było traktować poważnie jako źródła, czy dokumenty.

W dniu ósmego stycznia 1894 roku w Zduńskiej Woli urodził się Rajmund Kolbe, syn drobnych rzemieślników Juliusza i Marianny. Rodzina państwa Kolbe ok. 1897 roku przeprowadziła się do Łodzi, a potem do Pabianic.
Gdy Rajmund miał 12 lat w kościele parafialnym w Pabianicach ukazała mu się Matka Boska, która trzymała w rękach dwie korony: białą – znak czystości i czerwoną – znak męczeństwa.

Święty Marcin urodził się pomiędzy 316 a 317 roku w Pannonii (na Węgrach). Ojciec jego był rzymskim legionistą i on to nadał synowi imię boga wojny. Rodzicie Marcina byli poganami. Gdy Marcin miał 10 lat zamieszkali we włoskim mieście Pavia. Tu też poraz pierwszy zetknął się z chrześcijaństwem.