Urodził się w Tarsie, w żydowskiej rodzinie (ok. 8 r.). Nosił imię Szaweł.
Był bardzo gorliwym faryzeuszem przeciwnikiem chrześcijan. Przekonany, że broni wiary i jedynego Boga, udał się do Damaszku, aby tam ścigać wiernych Chrystusowi. U bram miasta sam Jezus powalił go na ziemię oślepiającym blaskiem. Szaweł zrozumiał swój błąd. Wkrótce stał się apostołem i wybitnym teologiem. Z żarliwością głosił, że Jezus jest Bogiem. Przemierzał setki kilometrów, zakładał wspólnoty chrześcijan. Prześladowany, ale pewny, że nie marnował życia, zginął w Rzymie za wiarę (ok. 67r.).