Na początku swojej pracy chciałbym zdefiniować, co to jest moralność. Więc moralność to zbiór zasad (norm), które określają, co jest dobre (prawidłowe, nieszkodliwe), a co złe (nieprawidłowe, szkodliwe).Moralność można definiować, jako sposób postępowania jednostki ludzkiej przyjęty pośród większości za normę, będąca częścią dziedzictwa kulturowego danej organizacji kulturowej, która wywołuje negatywne lub pozytywne emocje innych jednostek, nie jest lub jest sprzeczna z naturą człowieka oraz nie jest lub jest szkodliwa z punktu widzenia organizacji kulturowej danej społeczności.
Wiedza związana z tym, co dobre i złe najczęściej wiązana jest z pojęciem religijnym, dotyczącym ludzi wierzących w Boga. Normy moralne oczywiście najczęściej bardzo silnie akcentowane są niemal we wszystkich wyznaniach religijnych. Każda religia ma własne ustalenia w tej dziedzinie, niejednokrotnie różniące się od norm występujących w innych religiach, związane także z kulturą i tradycją danego obszaru społecznego. Niemniej jednak, ustalenia takie istnieją i większość ludzi myśląc o religii ma na myśli nakazy i zasady postępowania.
I tak w chrześcijaństwie nakazem etycznym i moralnym jest działanie w miłości oraz altruizm i poświęcenie względem innych ludzi, bliźnich. A w hinduizmie najważniejszy nakaz to spełnianie obowiązków związanych z zajmowanym miejscem w społeczności kastowej. Nakazy etyczne występujące w poszczególnych wierzeniach mają, jakby na to nie patrzeć, zapewnić wyznawcom wymierne korzyści - czy to zbawienie czy wieczne szczęście. Osoby wierzące, są w szczególny sposób zobowiązane do spełniania obowiązków etycznych, gdyż tak im nakazuje religia. Jednym z najważniejszych założeń w większości wyznań religijnych jest systematyczna praca nad sobą, poszukiwanie dróg do stawania się coraz lepszym człowiekiem. Temu służą owe nakazy, mają ludziom ułatwić te poszukiwania i skierować ich od razu na właściwą ścieżkę.Z takiego punktu widzenia, osoby niewierzące są skazane na błądzenie w niewiedzy, na krocznie w ciemności. Pozbawione są tego daru, jaki daje religia - pewności, co jest dobre, a co złe i godne odrzucenia. Jednak etyka i moralne działanie nie mogą być ograniczone tylko do osób religijnych, wierzących.
Czyny etyczne i moralne powinny być naturalnym nakazem każdego człowieka, niezależnie od jego wyznania, niezależnie od jego stosunku do kwestii metafizycznych. Człowiek, jedyne "zwierze rozumne", jest całkowicie świadomy tego, co czyni, ma świadomość tego, co w jego społeczności jest dozwolone, a czego się nie dopuszcza. Ma też wpływ na własne czyny, może podejmować wybory przewidując, choć po części ich konsekwencje.
