WYŻSZA SZKOŁA INFORMATYKI I EKONOMII
W OLSZTYNIE
Pedagogika Resocjalizacyjna i Penitencjarna
Rdzenni Amerykanie
Joanna Czekaj
OLSZTYN 2010
Indianie, rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej, zamieszkiwali niegdyś cały rozległy kontynent, żyjąc w harmonii z amerykańską przyrodą. Przybycie osadników z Europy było początkiem końca indiańskiego świata, bezpowrotnie zniszczyło całą tradycję i kulturę mieszkańców tej ziemi.
Filmy i książki, które stworzyły legendę Dzikiego Zachodu, ukazywały jedynie mały wycinek historycznego dziedzictwa Indian. „Czerwonoskórzy” nie byli jednym narodem, lecz dzieli się na wiele różnych grup i plemion o odmiennej kulturze, obyczajach i języku.
Pierwsi ludzie przybyli na kontynent amerykański około 35 tysięcy lat temu z Syberii na Alaskę przez Cieśninę Beringa. Rozprzestrzeniali się w obu Amerykach, przystosowując się do tamtejszych warunków, rozwijając rozmaite kultury i różnicując się na wiele plemion.
Niektóre ludy indiańskie zajmowały się zbieractwem i łowiectwem, inne nauczyły się uprawy ziemi. Poszczególne plemiona rozwinęły różne typy osadnictwa oraz budowli mieszkalnych, przystosowane do warunków panujących na terenach, które zamieszkiwali.
Różne grupy indiańskie biorąc za podstawę wspólny język, kulturę, obyczaje rozwinęły poczucie własnej tożsamości. Do czasu przybycia pierwszych Europejczyków szacuje się, ze w oby Amerykach istniało 300 różnych grup etnicznych i języków. Pierwszym Europejczykiem, który zetknął się z rdzennymi mieszkańcami Nowego Świata był w 1492 r. Krzysztof Kolumb. Nazwał on ich po hiszpańsku los indianos, ponieważ był przekonany, że dotarł do Indii. Błąd Kolumba wkrótce wyszedł na jaw, ale nazwa Indianie przyjęła się na określenie całej rdzennej ludności obu Ameryk.
Hiszpanie byli pierwszymi Europejczykami w Nowym Świecie. W Ameryce Północnej kolonizacja hiszpańska objęła dzisiejszy Meksyk i południowo- wschodnie tereny USA wraz z zasiedlonym później Teksasem. Pojawienie się Hiszpanów miało ogromny wpływ na życie wielu plemion indiańskich. To właśnie wtedy Indianie północnoamerykańscy zaczęli używać koni, które sprowadzili do Nowego Świata Hiszpanie.
Plemiona indiańskie zamieszkujące pogranicze Wielkich Równin prowadziły mieszaną gospodarkę rolniczo-łowiecką łącząc uprawę ziemi z polowaniem na bizony. Od tysiącleci indiańscy myśliwi polowali pieszo. Najczęściej poległo to na spychaniu zwierząt w przepaść. Odkąd mogli dosiąść koni, łowy zmieniły charakter. To powodowało migrację tych plemion na prerie Wielkich Równin, gdzie podążały za stadami bizonów ograniczając się teraz wyłącznie do polowań. Indianie Prerii potrafili wykorzystać niemal każdą część upolowanego bizona.
