Było już późne popołudnie. Ptaki zmęczone piekącym żarem słońca za dnia, zlatywały się powoli do swych gniazd, by tu bezpiecznie spędzić wieczór. Na niebie nie pokazały się jeszcze pierwsze gwieździste perły nocy, ale słońce powoli, powoli zatapiało się w błękitną otchłań.

Ze wszech stron otaczał mnie złocisty piasek.

„Antygona”

Kreon:
- wynosi dobro ojczyzny ponad miłość do najbliższych, nie chce dopuścić do anarchii w państwie
- wypomina synowi, że Hajmon jest za Antygoną, a nie za ojcem (Hajmon chce go przekonać do wycofania rozkazu)
- zarzuca starcowi Tejrezjaszowi chciwość i przekupność (Tejrezjasz informuje króla o gniewie bogów, przepowiada mu karę za jego upór i złe postępowanie)
- ostatecznie chce odwołać rozkaz zamurowania Antygony żywcem

Kreon ponosi klęskę.

Zaproszenie



Mam zaszczyt zaprosic
dobroczynce ludzkosci
Prometeusza
na wspaniala uczte z okazji
Malych Dionizji

Oczekujemy Szanownego Goscia
na Olimpie w porze wieczornej.

Przewidujemy liczne atr

Zawsze miałem zaufanie do siły i rozumu... tak, zawsze. Chociaż trudno ufać czemuś, co jet nietrwałe i nie zawsze ma racje. Bo przecież na świecie nie ma niczego, ani nikogo kto ma stuprocentową rację. Więc nie wiem, czy dobrze zrobiłem, mając bezgraniczne zaufanie do tych dwóch wartości. Lecz nie mnie to oceniać.