Uważam, że myśl Władysława Tatarkiewicza, jest stwierdzeniem ponadczasowym, gdyż pasuje zarówno do ludzi żyjących w starożytności, jak i w kolejnych epokach, aż po dzień dzisiejszy. Postaram się potwierdzić słuszność jego wypowiedzi kilkoma przykładami, w których niekiedy, jak podaje autor „ (…) jedna wysoka wartość niszczy inną wysoką wartość”.

Tragedia Antygony miała podłoże moralne. Bohaterka była wewnętrznie rozdarta, gdyż z jednej strony chciała być posłuszna królowi, z drugiej zaś, nie mogła patrzeć na bezczeszczenie zwłok swego brata. Wybrała drugie rozwiązanie i sprzeciwiła się prawu. Prawu ludzkiemu, bo według nakazów boskich jej czyn był słuszny.

Rosół, bóg uczt i zabawy miał we władaniu Ursynów. Zarządzał nim świetnie, „kwitło” życie towarzyskie, w jego pałacu codziennie odbywały się uczty, na które przybywali bogowie. Ludziom żyło się dostatnie, plony na okolicznych polach były największe w całym państwie. Niestety Rosół miał też trójkę synów: Cwila, Kabatę i Imielina.

Biblia jest uważana za jedno z podstawowych źródeł kultury europejskiej, zarówno w sferze religijno-moralnej, jak i w sferze inspiracji artystycznych. Dla pokoleń artystów stała się ona źródłem inspiracji, a dla ludzi wierzących Świętą Księgą, zbiorem prawd objawionych i przykazań uczących jak żyć.