Pozytywizm nie kwestionuje całkowicie romantyzmu : część idei kontynuuje, część zmienia.

romantyzm : pozytywizm :
- uczucia, wiata, serce - wiedza, scjentyzm, rozum
- walka drogą powstań i spisku - praca u podstaw, praca organiczna, równouprawnienie
- poeta - wieszcz Żydów, emancypacja kobiet
- dominacja poezji - utylitaryzm sztuki
- marzycielstwo, fantazja, cierpienie - dominacja prozy; praktycyzm, rozwaga, reformy

a) bohater :
* B.

Jedno z imion tej epoki brzmi : neoromantyzm. W przypadku ej epoki możemy mówić o kulcie romantyzmu ,a też o odrodzeniu tej epoki. Tendencje te odnajdujemy już w dziełach krytyków i publicystów nowej epoki:
* Ignacy Matuszewski : w „Słowackim i nowej sztuce” daje wyraz entuzjazmowi dla twórczości, stwarza nowe możliwości interpretacji dzieł wielkiego mistrza.

Lata powojenne i laa PRL-u nie sprzyjały kulowi romantyzmu - przynajmniej oficjalnie. Powracano do niego w tzw, momentach „odwilży politycznej”. Pojawiły się głosy „za” i „przeciw”.
Andrzej Wajda- wybitny reżyser - przyczynił się do umocnienia romantycznego kultu we współczesności. Ekranizacje dramatów Wyspiańskiego - „Wesele”, „Noc listopadowa” czy filmy takie jak : „Kanał”, „Pokolenie”, „Popiół i diament”, choć osadzone w innych realiach nawiązują do polskiej tradycji romantycznej.

Pisarze tej epoki odrzucili romantyzm. W chwili, gdy Polska odzyskała niepodległość pewne romantyczne treści zdewaluowały się, widać to chociażby w wypowiedziach poetów :
* Antoni Słonimski : „Odrzucam z ramion płaszcz Konrada”
* Jan Lechoń : „A wiosną niechaj wiosnę, nie Polskę zobaczę”
* Bruno Jasieński : „Będziemy zwozić taczkami z placów, skwerów i ulic nieświeże mumie mickiewiczów i słowackich.