„Miłość w literaturze. Zaprezentuj różne ujęcia tego tematu w wybranych tekstach.”

Któż z nas nie marzy o wielkiej miłości? Jest ona przecież uczuciem, które towarzyszy każdemu człowiekowi niemal od urodzenia, aż do śmierci i realizuje się w różnych formach.
Miłość w życiu każdego z nas spełnia ważną, a czasem nawet najważniejszą rolę, bowiem jak powiadał Albert Camus: „Świat bez miłości jest martwym światem i zawsze przychodzi godzina, kiedy człowiek zmęczony błaga o twarz jakiejś istoty i serce olśnione czułością”.
Motyw miłości w literaturze był i jest nadal bardzo popularny. Pojawiał się już w starożytności i towarzyszył niemal wszystkim twórcom poszczególnych epok, aż po współczesność. Mogę także powiedzieć, że trudno jest znaleźć utwór, w którym nie byłoby wątku miłosnego.
Najczęściej miłość ukazywana jest jako uczucia łączące dwoje ludzi przeciwnych płci, jednak każdy okres literacki przedstawiał swoiste ujęcia tego tematu, pojawił się zatem motyw miłości narcystycznej, czyli miłości do samego siebie, miłości homoseksualnej, rodzicielskiej, małżeńskiej, miłości do Boga i bliźnich. Wszystkich wizerunków miłości nie sposób jest jednak wyliczyć, to też zwykło się mówić: „miłość ma różne oblicza”.
W mojej prezentacji, na podstawie wybranych przeze mnie utworów literackich, pochodzących z różnych epok, postaram się przedstawić jak twórcy, przedstawiali uczucie miłości.
Na podstawie dzieł literatury polskiej i światowej postaram się także udowodnić tezę, iż miłość była, jest i zapewne zawsze będzie istotnym elementem w literaturze, odgrywającym wiele ważnych ról. Bez niej dzieła byłyby przecież mniej interesujące i na pewno mniej fascynujące.
Pierwszym utworem, który wybrałem do mojej prezentacji, jest dzieło, wyróżniające się na tle, raczej ponurej, literatury średniowiecznej, a mianowicie „Kwiatki świętego Franciszka”.
Powstało ono w XIV wieku, we Włoszech i jest zbiorem anonimowych opowiadań o życiu i działalności świętego Franciszka oraz towarzyszących mu zakonników.
Istotą ksiązki jest zawarty w niej program radosnej, a zarazem prostej wiary, który stał się podstawą franciszkanizmu, filozofii uznającej miłość do świata i ludzi za najważniejsze uczucie, będące wyrazem miłości do Boga.
Miłość stanowi podstawę całej filozofii i wszelkich działań Franciszka z Asyżu. Uczucie to rozumiane jest jako absolutne poświęcenie się Bogu i bliźnim.
Franciszek darzył wszystkich ludzi wielką miłością, zawsze był gotów służyć pomocą innym. To właśnie miłość do bliźniego pozwoliła mu inaczej patrzeć na ludzi chorych, cierpiących oraz strapionych, od których wszyscy się odsuwali.