Proszę Państwa z wiarygodnych źródeł* mogę donieść, że w domu państwa Dulskich wydarzyła się tragedia! Tak, tak! Prawdziwy dramat. W tej zacnej, porządnej, wydawałoby się rodzinie bez skazy, doszło do takiego wydarzenia. Syn państwa Duskich znany powszechnie wszystkim bywalcom, najlepszych przybytków rozpusty Krakowa będzie miał dziecko! Jednak to nie to jest najgorsze, tutaj najważniejszy jest fakt, któż jest matką ów dziecka? Oto odpowiedź niejaka Hanka, służąca w domu Dulskich.

"Przedśpiew" przywołuje tradycję poezji klasycznej: klarownej i spokojnej, emocjonalnie zrównoważonej. Bohater wiersza określa się jako artysta. Wyznawany przez niego stoicyzm nakazuje wszelkie emocje łagodzić w dążeniu do wewnętrznej harmonii, przyjmuje więc postawę pogodzenia ze światem ("pogodny mądrym smutkiem i wprawny w cierpieniu").

Pan Jan Walc w swoim tekście zatytułowanym „Quo vadis, Judime” ostro skrytykował postać głównego bohatera powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” – Tomasza Judyma. To prawda, że młody lekarz wielokrotnie zachowywał się wbrew powszechnie przyjętym regułom i zasadom wywołując oburzenie towarzyszy, a także czytelników.

"Jaka jest przeciw włóczni złego Twoja tarcza
człowiecze z końca wieku?" -.

Cytat ten pochodzi z wiersza wielkiego polskiego poety epoki Młodej Polski - Kazimierza Przerwy - Tetmajera, a konkretnie z utworu pt. "Koniec wieku XIX". Jest to idealne wręcz odzwierciedlenie wszystkich idei i dążeń tego okresu.