W poezji młodopolskiej znalazły odzwierciedlenie modne wówczas kierunki artystyczne; impresjonizm, symbolizm, naturalizm, ekspresjonizm. Wszystkie te środki artystyczne służyły do ukazania człowieka, jego odczuć i problemów u schyłku wieku XIX. Poezja operująca tak bogatymi środkami artystycznymi pobudzała również słuch, tworzyła obrazy.
Młoda Polska
Pojęcia z MŁODEJ POLSKI:
DEKADENTYZM
Postawa, która cechuje irracjonalizm i pesymizm. Uznaje bezsensowność istniejacych form społecznych. Bezsilność jednostki ludzkiej prowadzi do charakterystycznego buntu artysty przeciw społeczeństwu, sztuka dla sztuki, wolna od celów społecznych i użytkowych.
DEKADENTYZM
Postawa, która cechuje irracjonalizm i pesymizm. Uznaje bezsensowność istniejacych form społecznych. Bezsilność jednostki ludzkiej prowadzi do charakterystycznego buntu artysty przeciw społeczeństwu, sztuka dla sztuki, wolna od celów społecznych i użytkowych.
synestezja – połączenie różnych typów doznań zmysłowych; przypisywanie jakiemuś zmysłowi wrażeń odbieranych innym zmysłem
symbolizm – kierunek w literaturze i sztuce, który charakteryzował się opisywaniem tego, co ważne i niewyobrażalne za pomocą wieloznacznego symbolu, który nie nazywa rzeczy wprost, a posługuje się sugestią
impresjonizm – w poezji kierunek ten charakteryzuje się: opisami kolorów, zwykle rozmytych i przytłumionych; słownictwem związanym z operowaniem światłem; łączeniem wrażeń słuchowych i wzrokowych (eufonia, onomatopeja, synestezja); rytmizacją wiersza; zespoleniem sztuk; opisywaniem realistycznego, konkretnego fragm.
symbolizm – kierunek w literaturze i sztuce, który charakteryzował się opisywaniem tego, co ważne i niewyobrażalne za pomocą wieloznacznego symbolu, który nie nazywa rzeczy wprost, a posługuje się sugestią
impresjonizm – w poezji kierunek ten charakteryzuje się: opisami kolorów, zwykle rozmytych i przytłumionych; słownictwem związanym z operowaniem światłem; łączeniem wrażeń słuchowych i wzrokowych (eufonia, onomatopeja, synestezja); rytmizacją wiersza; zespoleniem sztuk; opisywaniem realistycznego, konkretnego fragm.
W powieści „Chłopi” W.S. Reymonta człowiek ukazany jest jako element natury, kierujący się w swoim działaniu przede wszystkim pierwotnymi instynktami i popędami. Przedstawione w „Chłopach” życie mieszkańców Lipiec regulowane było następującymi po sobie porami roku. Byli oni bezwzględnie uzależnieni od przyrody.
„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego i „Chłopi” Władysława Reymonta to dwie ikony polskiego modernizmu traktujące o życiu chłopskiej społeczności.
Akcja dramatu Wyspiańskiego obejmuje czas trwania wesela krakowskiego artysty, Lucjana Rydla z gospodarską córką, Jadwigą Mikołajczykówną.
„Chłopi” to epopeja, gdyż przynoszą wszechstronny i niezwykle bogaty wizerunek życia chłopów: ich pracy, rozrywek, obyczajów, mentalności, zamknięty w czasie trwania jednego roku kalendarzowego.
Akcja dramatu Wyspiańskiego obejmuje czas trwania wesela krakowskiego artysty, Lucjana Rydla z gospodarską córką, Jadwigą Mikołajczykówną.
„Chłopi” to epopeja, gdyż przynoszą wszechstronny i niezwykle bogaty wizerunek życia chłopów: ich pracy, rozrywek, obyczajów, mentalności, zamknięty w czasie trwania jednego roku kalendarzowego.