Młoda Polska

Przedstaw cechy powieści młodopolskiej na wybranym przykładzie.

Na podstawie „Ludzi bezdomnych”
- Stefan Żeromski tworząc powieść, tworząc powieść skorzystał z doświadczeń XIX w. pisarzy realistów
- Utwór cechuje mimetyzm, a więc wydarzenia przedstawione w „Ludziach Bezdomnych” są prawdopodobne
- Żeromski przedstawił miejsca w sposób niezwykle drobiazgowy, dużo uwagi poświęcił opisom, w tym opisom przyrody
- Jego bohaterowie to typowi przedstawiciele reprezentowanych przez siebie stanów, jednak są to postacie silnie zindywidualizowane.

Przedstaw i oceń postępownie Tomasza Judyma, bohatera "Ludzi bezdomnych" weź pod uwagę jego plany i marzenia

Schyłek lat 80-tych XIX wieku w dziejach polskiej literatury to koniec pozytywizmu, a początek nowej epoki zwanej Młodą Polską.. Poprzednie dwa okresy: romantyzm, pozytywizm, miały swoje myśli przewodnie stanowiące cel dążeń, natomiast modernizm nie proponował żadnej koncepcji ideologicznej. Nadzieje wiązane z programem minionego kierunku filozoficznego były złudne.

Przedstaw modernistyczny sposób kreowania lirycznego obrazu w wierszu Kazimierza Przerwy – Tetmajera „Melodia mgieł nocnych”

Epoka literacka trwająca od 1890 do 1918 roku najczęściej nazywana jest Młodą Polską. Jednak wielu przedstawicieli tego okresu określało ją jako modernizm, od francuskiego słowa moderne, czyli nowoczesny. Miało to podkreślić krytyczny stosunek ówczesnych twórców do tradycji i chęć odcięcia się od przeszłości.

Przedstaw obraz młodopolskiego dekadenta na podstawie wiersza K.P Tetmajera „Nie wierzę w nic” i innego wybranego wiersza młodopolskiego.

Młoda Polska to epoka w literaturze która rozpoczęła się w 1890 roku i trwała do roku 1918. Dlatego właśnie, ze okres ten przypada na koniec XIX wieku nastroje w twórczości mistrzów epoki są związane z lękiem przed kończącym się światem, ludzie bali się końca wieku gdyż czuli obawę co czeka ich później.

Przedstaw współczesną panią Dulską

W literaturze od zawsze pojawiały się postacie, których zadaniem jest obrazować i ośmieszać ludzkie wady i zachowania. Pisarze i poeci, nadając swym bohaterom żywe w społeczeństwie negatywne cechy, mają na celu wyśmiewanie ich i pokazanie czytelnikowi właściwej drogi postępowania. Taką pokazową postacią jest bohaterka dramatu Gabrieli Zapolskiej Aniela Dulska.