Piętnastego marca byłam z moją klasą w kinie „Helios” na filmie p.t. „Pasja” w reżyserii i głównym wykonaniu Mel’a Gibsona. Film wiernie oddaje opis męki Chrystusa zawarty w Nowym Testamencie. Niejednokrotnie próbowano przedstawić na ekranie filmowym życie Jezusa, ale „Pasja” Gibsona wyraźnie budzi największe zainteresowanie.
„Pasja” pokazuje ostatnie dwanaście godzin życia Jezusa Chrystusa, począwszy od pojmania w Ogrodzie Oliwnym przez sąd u Piłata, drogę krzyżową po śmierć na krzyżu. Film obfituje w wiele scen dramatycznych i przepełnionych brutalnością. Biczowanie i ukrzyżowanie są przedstawione tak realistycznie, że wymagają od widza mocnych nerwów. Niestety, nie można było uniknąć ukazania takich tortu bez szoku i wstrząsu. Warto je jednak obejrzeć gdyż jest to apogeum męki Jezusa, a sceny dają niezwykle dużo do myślenia. Film jest bardzo autentycznie dopracowany. Aktorzy w „Pasji” porozumiewają się w dwóch wymarłych językach:po armeńsku i łacinie, których używano za czasów Jezusa. Jerozolimę przedstawiono tak, jak wyglądała dwa tysiące lat temu, a drogę krzyżową pokazano ze zdumiewającymi szczegółami. Postać diabła pokazanego raz w tle, a raz na pierwszym planie jest niezwykle intrygująca i zaskakuje swoim sportretowaniem w roli kobiety z dzieckiem i niewiasty z wężem w Ogrodzie Oliwnym. Wspaniale przedstawiono serie różnych retrospekcji przeplatanych akcją filmu: leżącego po ubiczowaniu Jezusa na placu pełnym krwi patrzącego na spryskane stopy żołnierza przerywa scena umywania nóg apostołom w czasie czwartkowej Ostatniej Wieczerzy. Doskonale skomponowana muzyka, która wprowadza charakterystyczny nastrój grozy, połączona z efekty specjalnymi całkowicie zaspokaja ludzką wyobraźnie.
Przez cały film czuje się nieprzerwaną siłę tego, że i my jesteśmy częścią tego dramatu. Uważam, że „Pasji” jest doskonałym powodem, dla którego warto pomyśleć o samym sobie i zdobyć się na kilka refleksji, że każdy człowiek przyczynił się do śmierci Jezusa, który tyle wycierpiał dla naszego zbawienia.
