Renesans
Renesans - fr. renaissance (odrodzenie).
Epoka olbrzymich zmian, zburzenia starego światopoglądu. Wzoruje się na antyku. Dominuje przekonanie, że do kontaktu z Bogiem nie potrzeba Kościoła. Najważniejszy staje się człowiek („homo sum, humani nihil alienum a me esse puto” - „człowiekiem jestem i nic, co ludzkie nie jest mi obce”, Terencjusz).

Temat: Renesans - opracowanie epoki.

1. Filozofia humanizmu renesansowego, idea reformacji.

Reformacja - to prąd myślowy renesansu, mający na celu reformę Kościoła katolickiego,
jego praktyk i doktryn. Za jej przyczynę (bezpośrednią) uważa się wystąpienie Marcina
Lutra, który w roku 1517 w Wittemberdze ogłosił „tezy” atakujące dotychczasowe
poglądy na dotychczasowe odpusty kościelne, żądając jednocześnie tłumaczenia Biblii
na języki narodowe.

Odrodzenie znaczy to samo, co renesans. Obie nazwy są równouprawnione – pierwsza jest tłumaczeniem, druga zapożyczeniem francyskiego „renaissance”, używanego powszechnie także w terminologii naukowej innych języków. Jako termin historycznoliteracki renesans służył początkowo dla określenia czasów panowania Franciszka I (1515 – 1547 ), czasów, w których nastąpiło „odrodzenie literatury dotąd lekceważonej” i „odnowienie studiów starożytnych”.

Definicja pojęcia "renesans" i geneza epoki:

Epoka, w dziejach kultury zwana renesansem, rodowodowo związana z Włochami, nosi nie włoskie, lecz francuskie miano "renaissance", co oznacza dokładnie odrodzenie. Nazwą tą, jako terminem historyczno-literackim, posłużyli się świadomie dopiero uczeni XIX w.