„Obrona Sokratesa” - Platon


Sokrates był postacią historyczną, ale nie pozostawił po sobie żadnych pism. Jedyne, co o nim wiemy, to relacje uczniów: Platona i Ksenofonta, a także przekazy Arystotelesa, Arystofanesa i historyków greckich. Uczniowie Sokratesa różnili się w wielu sprawach, a w ich pismach Sokrates występuje często jako retoryczny autorytet, wykładający poglądy autora.

Obrona Sokratesa

1. O jakich 2 rodzajach oskarżycieli mówi Sokrates?
Sokrates mówi o 2 rodzajach oskarżycieli:
1) jedni to Ci, którzy wygłosili skargę niedawno
2) drudzy to Ci, którzy wygłosili skargę dawno
2. Jak Sokrates rozumiał swoją służbę Bożą i z czego ona wynikała?
Służba Boża Sokratesa wynikała z faktu że wyrocznia w Delfach uznała go za najmądrzejszego człowieka na świecie.

Charakterystyka stoicyzmu.
Platon twierdził, że dobre życie nie jest połączone z przyjemnością. Arystoteles choć zaprzecza, że dobre życie jest związane z życiem przyjemnym, dodaje jednak, że przyjemność musi być składnikiem szczęścia. Filozofia etyczna Epikura polega głównie na nawoływaniu do życia w umiarze, ale z przyjemnością.

Edmund Husserl przeprowadził grubą kreskę pomiędzy nauką naturalną (wypływającą z naturalnej postawy myślowej) a filozoficzną (znajdującą swe pochodzenie w postawie duchowej). Poniżej chciałbym na podstawie wywodów tego niemieckiego filozofa scharakteryzować ten podział.

Naturalna postawa duchowa skupia się na danym nam rzeczom, kreującym świat wchodzącym w skład spostrzeżenia.