W 887 r. państwo Franków wschodnich, jakim były ówczesne Niemcy wyłamuje się ze wspólnoty karolińskiej. Dochodzi do osłabienia władzy centralnej, odrodzenia się partykularyzmu;
przy zagrożeniu zewnętrznym dochodzi do powstania księstw terytorialnych - Saksonii, Frankonii, Szwabii, Bawarii, Austrii, Wirtembergii, Meklemburgii, w ten sposób zostają rozbite dawne księstwa szczepowe - Saksonii, Bawarii, Szwabii.

Problem postawy człowieka wobec otaczającej go rzeczywistości nurtował od dawna pisarzy wielu epok literackich. Ukazywali oni swoich bohaterów zagubionych w świecie, poddawanych różnym próbom i presjom, poszukujących swego miejsca w społeczeństwie. Po zakończeniu II wojny światowej twórcy literatury polskiej i obcej stanęli przed trudnym zadaniem, jakim było ukazanie tragizmu wojny, pisanie o trudnych przeżyciach i doświadczeniach człowieka.

Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku państwo polskie borykało się z wieloma trudnościami, które były spowodowane przede wszystkim spuścizną zaborów. Należało ziemie polskie połączyć w jeden organizm państwowy, a nie było to łatwe biorąc pod uwagę fakt, że miały one odmienne systemy prawne, podział administracyjny, walutę.

Sarmatyzm nie jedno ma imię...

Sarmatyzm określany jako ideologia i kultura szlachty polskiej, dominuje od schyłku XVI do połowy wieku XVIII. Wielu dzisiejszych badaczy uznaje ten okres za apogeum potęgi zarówno politycznej, jak i kulturalnej Rzeczypospolitej. Obejmująca trzykrotnie większy obszar niż dzisiejsza Polska, Rzeczpospolita była otwarta na nowe idee, wpływy Wschodu, ale także Zachodu.