MŁODA POLSKA - ogólna charakterystyka epoki

Ramy czasowe: Za początek epoki przyjęto datę 1891 r. (wydanie pierwszego tomu poezji Kazimierza Przerwy-Tetmajera), której towarzyszyły nowe tendencje ideowo-artystyczne, a za koniec - 1918 r., czyli rok odzyskania przez Polskę niepodległości.

DATY I NAZWA – Za początek Młodej Polski uważa się koniec XIX wieku, (rok 1890) kiedy to ukazują się pierwsze tomiki polskich modernistów (debiut K.PTetmajera, Andrzej Niemojewski, Franciszek Nowicki). Koniec wyznaczył koniec pierwszej wojny światowej w 1918 r. ,odzyskanie przez Polaków niepodległości

Nazwa “Młoda Polska” po raz pierwszy pojawiła się jako tytuł cyklu artykułów Artura Górskiego drukowanych na łamach krakowskiego tygodnika Życie (1898).

Młoda Polska – tą nazwą odznaczano okres w dziejach kultury przypadający na lata 1890 – 1918. Termin użyty na wzór popularnych w Europie sformułowań dotyczących nowej sztuki np. Młode Niemcy, Młoda Skandynawia, Młoda Francja. Ogłoszony w polskim tygodniku „Życie” cykl artykułów Artura Górskiego [jeden z przedstawicieli młodego pokolenia artystycznego, występujący pod pseudonimem Quasimodo] z roku 1898, zostały określone ideały artystyczne młodej literatury, która powstała w opozycji do literatury pozytywistycznej.

Ramy czasowe:

Za początek epoki przyjęto datę 1891 r. (wydanie pierwszego tomu poezji Kazimierza Przerwy-Tetmajera), której towarzyszyły nowe tendencje ideowo-artystyczne, a za koniec - 1918 r., czyli rok odzyskania przez Polskę niepodległości.
Najczęściej stosowana nazwa epoki - Młoda Polska - pochodzi od tytułu programowych artykułów Artura Górskiego, opublikowanych w "Życiu" w 1898 r, będących manifestem ideowo-artystycznym młodego pokolenia.