Wiersz Kazimierza Tetmajera, pt. „Na Anioł Pański” jest przykładem poezji pejzażowej, która poprzez opis krajobrazu wywołuje u czytelnika charakterystyczny nastrój. Sposób przedstawienia natury budzi w odbiorcy określony nastrój, mianowicie smutek, melancholie, rozbicie a nawet żałość.
Wiersz jest niezwykle muzyczny, melodyjny, rytmiczny.

Okres modernizmu to niezwykle barwny czas w literaturze. ?Sztuka dla sztuki? to jedno z założeń światopoglądu tego okresu. Młodopolscy twórcy pragnęli by sztuka była wartością samą w sobie, by nie spełniała żadnej roli czy funkcji. W tym czasie żył i tworzył również jeden z najlepszych pisarzy polskiej literatury- Stanisław Wyspiański.

Wesele Stanisława Wyspiańskiego to najdoskonalsze dzieło obrazujące obyczaje i poglądy społeczeństwa na przełomie XIX/XX w. Opisuje ono ślub krakowskiego poety Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną. Wesele odbyło się w rzeczywistości w 1900 roku we wsi Bronowice w domu Włodzimierza Tetmajera, na którym sam Wyspiański był gościem, a postacie tam zaobserwowane zilustrował w swojej książce.

Dramat Wyspiańskiego należy do kanonu najważniejszych utworów literatury polskiej, zakotwiczony jest bowiem głęboko w przestrzeni "przeklętych" polskich mitów narodowych. Z tego też względu stanowi w pewnym sensie tekst zamknięty, mało czytelny dla kogoś, kto nie zna i nie rozumie naszej historii, tradycji, mentalności polskich odwiecznych problemów związanych z marzeniami o upragnionej wolności.