Ramy czasowe:

Za początek epoki przyjęto datę 1891 r. (wydanie pierwszego tomu poezji Kazimierza Przerwy-Tetmajera), której towarzyszyły nowe tendencje ideowo-artystyczne, a za koniec - 1918 r., czyli rok odzyskania przez Polskę niepodległości.
Najczęściej stosowana nazwa epoki - Młoda Polska - pochodzi od tytułu programowych artykułów Artura Górskiego, opublikowanych w "Życiu" w 1898 r, będących manifestem ideowo-artystycznym młodego pokolenia.

Młoda Polska – tą nazwą odznaczano okres w dziejach kultury przypadający na lata 1890 – 1918. Termin użyty na wzór popularnych w Europie sformułowań dotyczących nowej sztuki np. Młode Niemcy, Młoda Skandynawia, Młoda Francja. Ogłoszony w polskim tygodniku „Życie” cykl artykułów Artura Górskiego [jeden z przedstawicieli młodego pokolenia artystycznego, występujący pod pseudonimem Quasimodo] z roku 1898, zostały określone ideały artystyczne młodej literatury, która powstała w opozycji do literatury pozytywistycznej.

DATY I NAZWA – Za początek Młodej Polski uważa się koniec XIX wieku, (rok 1890) kiedy to ukazują się pierwsze tomiki polskich modernistów (debiut K.PTetmajera, Andrzej Niemojewski, Franciszek Nowicki). Koniec wyznaczył koniec pierwszej wojny światowej w 1918 r. ,odzyskanie przez Polaków niepodległości

Nazwa “Młoda Polska” po raz pierwszy pojawiła się jako tytuł cyklu artykułów Artura Górskiego drukowanych na łamach krakowskiego tygodnika Życie (1898).

Młoda Polska

1. Ogólne wiadomości o epoce
Granice chronologiczne: 1890 - 1918
(inne periodyzacje: początek: 1887 - objęcie przez Z. Przesmyckiego tygodnika „Życie”; 1884 - data opublikowania II serii „Poezji” Kazimierza Przerwy-Tetmajera; koniec: 1901 - rok wystawienia „Wesela”, 1907 - rok śmierci Wyspiańskiego)
1890 - „antypozytywistyczny przełom”, napływ do kraju literatury europejskiej i debiuty poetów młodopolskich
1918 - odzyskanie niepodległości à nowa tematyka m.