Ludzie od wieków starają się zgłębiać wiedzę dotyczącą tajemnic ludzkiej psychiki, czynników ją kształtujących, a także wpływu środowiska zewnętrznego na rozwój umysłu. Przez wieki różni naukowcy próbowali zrozumieć, co tak naprawdę kreuje naturę człowieka, co ma wpływ na jego charakter, zachowanie, światopogląd i stosunek do otoczenia.

Żeby uświadomić sobie gorzką prawdę zawartą w twierdzeniu „Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać” należy przeczytać opowiadanie, o ludzkim życiu Ernesta Hemingway`a pt. „Stary człowiek i może”.

Opowiadanie to wprowadza nas w świat starego, biednego, kubańskiego rybaka.
Jego życie jest bardzo proste, skromne i zgodne z naturą.

Dom dla każdego z nas jest częścią naszej egzystencji.
Z jednej strony jest to budynek, budowla służąca jako miejsce zamieszkania, siedziba jakiejś instytucji. Może być duży, niski, wysoki, pokaźny, olbrzymi, stary, nowy, oryginalny, zabytkowy. Drewniany, murowany, z cegły. Ale z drugiej strony jest to najbliższa nam rodzina mieszkająca razem z nami, wręcz można stwierdzić, iż wspólnota.

Utwór „Evviva l’arte” jest swoistym rodzajem manifestu, określa on program wartości, które są dla artystów najważniejsze, a które mniej ważne. W wierszu została wykorzystana liryka bezpośrednia, a zbiorowy podmiot liryczny stanowi grupę artystów, generację Młodej Polski:

„My, artyści”

Cały utwór oraz sam jego tytuł: „Eviva l’arte!” („Niech żyje sztuka!”) nawiązują do filozofii Schopenhauera oraz mocno korespondują z romantyczną koncepcja sztuki i artysty.