Pozytywizm

Pozytywizm - ogólna charakterystyka.

Pozytywizm to nazwa epoki historyczno - literackiej występującej jedynie w kulturze polskiej (na zachodzie realizm, naturalizm). Pozytywizm to formacja kulturowa stworzona przez absolwentów Szkoły Głównej Warszawskiej, którzy ukończyli ją w latach 1862 - 1869. Został ukształtowany pod bezpośrednim wpływem skutków upadku powstania styczniowego.

Pozytywizm - sciąga

Bolesław Prus – ur sie w Hrubieszowie miał pochodzenie szlacheckie, osierocony wychował sie u krewnych. Uczył sie i studiował. Marzył o działalności naukowej, ale pracował jako korepetytor, robotnik, dokształcał sie w własnym zakresie. Zainteresował sie dziennikarstwem, pisał teksty publicystyczne ale i o sprawach społecznych i filozoficznych.

Pozytywizm -ogólna chrakterystyka.


Pozytywizm wywodził się z nurtu filozoficznego oświecenia, który przeciwstawiał się metafizyce, a więc wszelkim teoriom idealistycznym, nienaukowym, trudno przyswajalnym przez umysł ludzki, a budowę i wiedzę o świecie na badaniu faktów dostępnych rozumowi i sprawdzalnych empirycznie. Rozwój pozytywizmu w Europie przypada na lata czterdzieste siedemdziesiąte XIX w.

Pozytywizm Warszawski

Pozytywizm najsilniej odznaczył się na terenie zaboru rosyjskiego a dokładnie w Warszawie. Ponieważ dynamicznie rozwinął się przemysł, przez co w konsekwencji i samo miasto, Warszawa była miejscem gdzie wydawano gazety propagujące pozytywistyczne poglądy. Pozytywizm polski nazywa się często "pozytywizmem warszawskim", ponieważ stolica zaboru rosyjskiego była najsilniejszym ośrodkiem całego prądu.

Pozytywizm i związane z nim pojęcia

POZYTYWIZM

• NAZWA nazwa pozytywizm odnosi się do zjawisk obserwowanych w całej kulturze europejskiej w drugiej połowie XIX wieku, wywodzi się z dzieł francuskiego myśliciela Augusta Comte`a( „Kurs filozofii pozytywnej”). Umowne daty pozytywizmu w Polsce to od 1863 do 1890, zaś w Europie to od lat 40.