Nowela, jeden z gatunków literackich, ukształtowała się we Włoszech. Na pierwszy plan utworu wysuwa się ośrodek kompozycyjny czyli centralny motyw. Pojawia się on w każdej fazie i odgrywa dominującą rolę w rozwiązywaniu problemu - jest to tzw. teoria sokoła, której nazwa została utworzona od tytułu słynnej noweli Giovanniego Boccacia pt.
Romantyzm
W epoce romantyzmu miał miejsce spór pomiędzy przedstawicielami nowej epoki a klasykami, którzy nie uznawali pozarozumowego, opartego na wierzeniach prostego ludu, pomysłu współistnienia dwóch światów: żywych i umarłych, realnego i nierealnego. Poeci epoki romantyzmu bardzo często sięgali w swoich dziełach po motywy ludowe.
„Burza jest to jedno lub kilka gwałtownych wyładowań elektryczności atmosferycznej wewnątrz chmury cumulonimbus lub między chmurą a powierzchnią Ziemi. W czasie burzy zwykle występuje opad deszczu lub gradu i silny, porywisty wiatr.” Ta definicja zaczerpnięta z „Wielkiej Encyklopedii PWN”pod redakcją Rafała Łąkowskiego pokrywa się z obserwacjami przeciętnego człowieka, natomiast zdecydowanie odbiega od wyobrażeń poety romantycznego- Adama Mickiewicza.
Miłość jest jednym z najpopularniejszych motywów literackich. Jest uczuciem zawsze towarzyszącym człowiekowi. Można mówić o miłości między kobietą a mężczyzną, o miłości macierzyńskiej, braterskiej, o miłości do ojczyzny, do przyrody. Każda epoka poświęca miłości mniej lub więcej uwagi. Miłość romantyczna jest uczuciem tragicznym, lecz równocześnie bardzo porywającym.
Pojęcie emigracji wiąże mi się z utratą domu rodzinnego, utratą ojczyzny oraz z okresem romantyzmu, kiedy Polska była w niewoli, a zrywy narodowowyzwoleńcze były tłumione przez zaborców. Uczestnicy walk niepodległościowych byli prześladowani i zsyłani na Sybir. Emigranci polscy znajdowali schronienie w całej Europie, a niekiedy przekraczali morza i oceany.