Motyw wędrówki w literaturze spotykany jest w tekstach wszystkich epok. Nie zawsze jednak autor chciał oddać przez nią to samo przesłanie. Zazwyczaj wędrówka była zwykłą podróżą, przestrzennym przemieszczeniem się, w którym bohater dąży do określonego celu, zdobywa wiele doświadczeń, poznaje mnóstwo nowych rzeczy.
Romantyzm
Klęska powstania listopadowego spowodowała utratę i tak względnej niepodległości Królestwa Polskiego. W następstwie tego upadku Mickiewicz, Słowacki, Krasiński, a później również Norwid i Lenartowicz opuścili kraj i udali się na emigrację, głównie do Francji, gdzie zostały wydane najważniejsze dzieła tego okresu.
„Hymn” Juliusza Słowackiego podobnie jak „Dziady cz. III” należą do kanonu polskiej literatury romantycznej. Obydwa utwory ocierają się, jak to w literaturze romantycznej o sprawy duchowości, metafizyki. Jednak stosunek do Boga kreowany przez Słowackiego zasadniczo różni się od wizji Mickiewicza w wielkiej improwizacji.
„Porównaj stosunek do tradycji bohaterów Mickiewiczowskiego „Pana Tadeusza” i człowieka współczesnego”
Dwór w Soplicowie jest to przykład domostwa szczególnie dbającego o tradycję. Gospodarz tego dworu - Sędzia - to patriota, wzorowo utrzymujący staropolskie obyczaje, dba o zachowanie ducha polskości wśród znajomych.
Dwór w Soplicowie jest to przykład domostwa szczególnie dbającego o tradycję. Gospodarz tego dworu - Sędzia - to patriota, wzorowo utrzymujący staropolskie obyczaje, dba o zachowanie ducha polskości wśród znajomych.
Życie Edwarda Stachury jest nierozerwalnie związane z jego twórczością. Zjawisko to możemy zaobserwować również u innych pisarzy, jednakże u Stachury jest ono wyjątkowo wyraźnie zarysowane.
Nie sposób zająć się jego twórczością, nie wspominając o wędrownym życiu. Obie te warstwy nakładają się na siebie tworząc tzw.
Nie sposób zająć się jego twórczością, nie wspominając o wędrownym życiu. Obie te warstwy nakładają się na siebie tworząc tzw.